Ross Jennings is bekend en beroemd als frontman van Haken, maar ook van Novena dat een stuk minder beroemdheid geniet maar daarvoor niet minder goed is dan Haken en recent nog een ep uitbracht.
Afgelopen week heeft Jennings nog een andere muzikale facet van zichzelf wereldkundig gemaakt, namelijk een eerste soloplaat onder naam A Shadow Of My Future Self. Een album dat hij helemaal op zijn eentje componeerde en nog eens zelf instond voor de productie.
Eindelijk! Na zo’n anderhalf jaar zonder een intense hardcoreshow was het zover. Nog eens lekker dicht bij elkaar in een zaaltje, en dan nog in één van mijn favoriete concertzalen. De Stip in Ham staat garant voor goed geluid, fijne medewerkers, een zeer intieme setting én een zeer uitzinnige crowd. Het is een jeugdhuis waar elk weekend, in normale tijden, iets te beleven valt. Naast de gekende fuiven organiseert het ook om de zoveel tijd een intense hardere-avond. Pop in/uit/van Ham was aan zijn eenentwintigste editie toe, en zoals de naam doet vermoeden hadden de aanwezige bands allemaal een connectie met de gemeente. Op de affiche prijkten drie namen die in onze streek steevast voor een vermakelijke show zorgen. Met Big Fat Toddlers, Moments en The Waiting Game had de organisatie een gevarieerd aanbod geselecteerd, voor elk wat wils dus. (meer…)
De 50-jarige Brian Welch, a.k.a. Head, stond aan de wieg van de nu metallers Korn, maar verliet de band in 2005 nadat hij het licht had gezien na jaren drank- en drugsmisbruik.
Na een solocarrière van zeven jaar als Brian “Head” Welch stichtte die Love and Death en keerde een jaar later terug naar zijn ander geesteskind Korn zonder de handdoek te gooien bij Love and Death.
Acht jaar na het eerste album verscheen bijna halfweg februari een tweede langspeler van Love and Death, Perfectly Preserved. De christelijke metalband is terug van weggeweest en doet dat met een topper van een plaat voor wie van eclectische metal houdt met zelf een streepje pop.
De Amerikanen van Dance Gavin Dance hebben hun negende langspeler op de meute losgelaten. Zoals bij zowat al de platen van deze zeemzoete post-hardcoreband, krijgt ook deze naast de lovende kritieken, ook weer felle tegenwind. Het is één van die bands die naast een serieuze aanhang trouwe liefhebbers, ook beschikt over een peloton haters. De combinatie van brutale hardcore en zeemzoete popmuziek kan niet iedereen plezieren. De vorige langspeler Artificial Selection werd door de internationale pers goed onthaald. Naast een zeer sterke plaat, blijken de Amerikanen nu ook over een stabiele bandbezitting te beschikken. Het duiventil wat Dance Gavin Dance sinds zijn ontstaan was geworden, houdt nu al geruime tijd zijn deuren gesloten. Het levert eindelijk een herkenbare sound op, welke je zo uit al die andere bands kan halen. (meer…)
[smart_review]
Na twee jaar gaan de Australiërs van Voyager opnieuw de uitdaging aan om hun eigen epische electro progressive power pop metal te overtreffen met Colours In The Sun. (meer…)
