Begin dit jaar bliezen de onvervalste heersers van de Britse doom, My Dying Bride, dertig kaarsjes uit en brachten een eerste album uit in vijf jaar tijd, The Ghost of Orion. Het veertiende al in een afwisselende bezetting waarvan enkel frontman Aaron Stainthorpe en gitarist Andrew Craighan de overlevers zijn van de oorspronkelijke formatie.
Nu we genadeloos afstevenen op een zomer zonder festivals, is menig muziekliefhebber genoodzaakt om de zinnen op het najaar te zetten. Wie extreme metal een warm hart toedraagt, kan dan traditiegetrouw terecht in het Nederlandse Eindhoven. De inmiddels twaalfde editie van Eindhoven Metal Meeting, gepland voor vrijdag 11 en zaterdag 12 december, belooft andermaal een voltreffer te worden. (meer…)
[smart_review]
My Dying Bride viert dit jaar haar dertigste verjaardag en doet dat onder andere met een veertiende album waarvan enkel frontman Aaron Stainthorpe en gitarist Andrew Craighan nog resteren uit de originele bezetting. Voor de cover alleen al zou je dit jongste werk van de Britten uit Halifax aanschaffen na vijf jaar wachten op de opvolger van Feel The Misery uit 2015.
Een maand geleden verscheen The Ghost of Orion van My Dying Bride, de ongekroonde koningen van de Britse doom die met hun jongste album het al tot #3 geschopt hebben in de Britse rock charts. Niet mis voor een genre binnen een genre dat niet meteen in Top of the Pops komt.
In 2011 werden we verrast met A Fragile King, het debuut van het doom/death metalcollectief Vallenfyre. Dit gezelschap, onder leiding van Gregor Mackintosh, komt nu aankloppen met zijn derde langspeler, Fear Those Who Fear Him. Onder het label Century Media Records ligt deze gitzwarte zwarte parel vanaf 2 juni in de rekken van de betere platenzaak. (meer…)
Evocation heeft een lange aanloop gekend. De Zweedse death metal band bracht al in 1992 een eerste demo op de markt, om pas in 2007 met een volwaardig debuut op de proppen te komen. Tales From The Tomb was trademark Zweeds metaal in de stijl van Grave en Dismember. Juist omdat de band de trein al lang geleden had gemist, kregen ze niet de verdiende aandacht. Vrij kort daarna verscheen het verdienstelijke Dead Calm Chaos en de klepper Apocalyptic. Met Illusions Of Grandeur ging het echter de verkeerde richting uit. Verblind door het succes van Amon Amarth dachten de heren er goed aan te doen het in die richting te gaan zoeken. Het resulteerde in een goedkope rip-off van de Zweedse grootmeesters en het leverde hen flink wat hoongelach op. De broertjes Vesa en Janne Kenttakümpu zagen de bui hangen en hingen hun respectievelijke gitaar en drumstel aan de wilgen. Zowat iedereen zag het einde van de band naderen. Dat was echter buiten Evocation zelf gerekend. Na een broodnodige rustpauze laten ze met The Shadow Archetype namelijk een frisse wind waaien doorheen hun sound. (meer…)
