Dat ze in Japan wel een potje extreme metal kunnen smaken, werd enkele jaren geleden duidelijk toen onze eigen vaderlandse trots Carnation, op het ogenblik dat de band eigenlijk nog in haar kinderschoenen stond, Asakusa Deathfest mocht plat spelen. Ook de eigen lokale scene is in het land van de rijzende zon blijkbaar aan het floreren. Een van de bands die Japan mee op de mondiale metalkaart wenst te zetten, is Festerdecay. Een piepjonge band, die tot voor kort enkele demo’s en een split met land- en genregenoten Crash Syndrom hebben uitgebracht. Op 24 februari is het tijd voor het volgende hoofdstuk in het verhaal van deze heren, want dan zal het langspeeldebuut Reality Rotten To The Core het levenslicht zien. Een release die mede mogelijk gemaakt zal worden door het Italiaanse extreme keurlabel Everlasting Spew Records. (meer…)
De Japanse keizers zonder troon van de instrumentale en atmosferische post-rock hebben sinds 17 september een nieuwe langspeler uit, inmiddels al de elfde sinds die twintig jaar geleden Under The Pipal Tree op de wereld loslieten. Wie post-rock volgt weet ongetwijfeld dat MONO voor kwaliteit staat.
Goed nieuws voor de post-rock en MONO fans: de Japanners brengen op 19 maart een live plaat uit opgenomen in Londen samen met het Platinum Anniversary Orchestra en een handvol genodigden van formaat.
De vaandeldragers van het genre brachten de afgelopen twee decennia 10 studio albums uit waarmee ze vrij regelmatig naar Europese podia afzakten en zowel intensieve als meeslepende live shows brachten.
Meer dan eens werden hun shows gebracht met een symfonisch orkest zoals dat eind 2019 gebeurde in Londen tijdens hun uitverkochte Beyond The Past event tijdens hun 20th Anniversary Tour in de historische Barbican Hall, de slotshow van de Europese tak van de tour, drie dagen na hun passage in de Brusselse Botanique.
Geen gewoon slot van een tour maar een speciale show met hun landgenoten Boris en envy, de Franse shoegazers Alcest, Britten A.A. Williams waarmee ze een ep uitbrachten en de plaatselijke celliste Jo Quail die opende voor MONO tijdens deze tournee langs Europese zalen. Hier alvast een voorsmaakje:
Van de Japanse post-hardcore- en post-rockband envy (inderdaad zonder hoofdletter) had ik tot voor de pandemie nog nooit de moeite gedaan iets te beluisteren. Tijdens de twee maand van de lockdown maakte ik me voor 69 € per twee maand lid van Pelagic Records’ vinyl flat rate waarbij je als lid alle vinyls ontvangt die uitgebracht werden door de label van Robin Staps, ook bekend als het brein en gitarist achter The Ocean, en dit in de meest uitzonderlijke versie en met een minimum van twee.
Bij de eerste lading zat er een album bij van envy, The Fallen Crimson. Een luisterbeurt volgde, meteen een tweede, een derde bleef niet lang uit met de conclusie: “Wat een plaat is met dat zeg!”. Meteen kocht ik Atheist’s Cornea, het voorgaande album uit 2015 en samen met The Fallen Crimson de enige twee albums die niet bij een limited edition box horen waar alle voorgaande nummers op vinyl uitgebracht werden.
Aan de vooravond van de ongeziene draconische maatregelen in het kader van de hele Coronahectiek streek het Poolse Vader neer in Vlaanderen. Ditmaal niet in de gekende ‘metalmetropolen’, maar wel in Lokeren. Place to be was het Sport- en Jeugdcomplex aan de Sportlaan, gelegen naast de zeer grote parking waar begin augustus de Lokerse Feesten plaatsvinden. Ter opwarming mochten Fallcie, Chronosphere en Defiled het aanwezige publiek op temperatuur brengen. Het verslag van wat daags nadien uiteindelijk het allerlaatste optreden in maanden bleek te zijn, (meer…)
