Nasty – Heartbreak Criminals

Nasty – Heartbreak Criminals

Als we de pers mogen geloven, dan worden er dezer dagen heel wat glazen plafonds doorbroken. Iedereen heeft het dan over de spectaculaire ontwikkeling van Turnstile of Knocked Loose, welke dezer dagen op podia mogen spelen waar enkel de grootste der aarde mogen aantreden. Denk dan aan gigafestivals als Glastonbury of Rock Werchter. De Belgische beatdownact Nasty mag dan misschien geen glazen plafond hebben doorbroken, we twijfelen er echter niet aan dat het dat live wel al eens verwezenlijkt heeft, toch is ook de groeicurve van hen eentje om onder de loep te nemen. De eerste vijf langspelers, Declaring War, Aggresion, Give A Shit, Love en Shokka, waren stuk voor stuk patserplaten. Hoe harder, hoe beter was het motto. Het zorgde ervoor dat Nasty zich in no time wist op te werken tot één van de toonaangevende bands binnen het obscuurdere beatdowngenre.

(meer…)

Wilderun – Epigone

Wilderun – Epigone

Bostonians Wilderun brachten in 2019 met Veil of Imagination een meer dan denderend album uit vol progressieve metal van de bovenste plank en werd met open armen ontvangen door de gespecialiseerde pers aan beide kanten van de grote plas, van traditionele folk metal naar prog metal, een grote stap voor de mensheid maar een kleine stap voor Wilderun.

Het was dus uitkijken naar de opvolger die de titel Epigone meekreeg en vooral of de erfgenaam van Veil of Imagination even hoge toppen zou scheren. Keerde de band terug naar haar folk roots of is de progressieve impuls opnieuw te horen op hun vierde worp?

(meer…)

Wiegedood – There’s Always Blood At The End Of The Road

Wiegedood – There’s Always Blood At The End Of The Road

Het was ergens in april 2018 toen ik de volgende woorden schreef, hier op Amped-Up.be:

Hier hebben we dan, wat mij betreft, de toekomst van black metal. Teruggrijpen naar het verleden en de helden van weleer eer aandoen, terwijl je vernieuwt en innoveert in je eigen stijl om zo een sterke identiteit te ontwikkelen. Voor wie het nog niet duidelijk was: Wiegedood have arrived…

Mijn conclusie destijds van een review van De Doden Hebben het Goed III, dat beklonken werd met maar liefst een sublieme score van 100 punten.

Dan heb je het dus alleraardigst gedaan zou je zeggen. Zeker als de voorgangers in het drieluik ook al hoge ogen gooiden op onze redactie. Het vervelende is dan wel, dat je steeds weer deze standaard hoog moet weten te houden en voort moet borduren op het voorgaande succes. Hoe je dat aanpakt? Welnu, je gooit het roer eens, met een machtige zwieper, helemaal om en gaat je black metal uit een ander vaatje tappen. Wat mij betreft, mag die tap blijven lopen.

(meer…)

Mayhem – Atavistic Black Disorder / Kommando

Mayhem – Atavistic Black Disorder / Kommando

Wanneer mag je als band het predicaat legendarisch opplakken? Wanneer heb je genoeg in de pap gebrokkeld, genoeg gebracht….geschokt? Wellicht liggen de antwoorden op deze vragen niet voor de hand, of misschien is het antwoord eenvoudig, letterlijk. Het antwoord op al deze vragen kan simpelweg klinken als: ‘MAYHEM’, the True Mayhem.

Normaliter schrijf ik altijd een kleine biografie, een samenvatting of introductie van een bandje, wanneer ik er een albumreview van schrijf, maar dat lijkt me in het geval van deze jongens engszins overbodig, tenzij je de laatste decennia in metalland onder een vochtige steen of in een kerk hebt doorgebracht, natuurlijk. Ach wat zal het…

(meer…)

X