Op de eerste zaterdag van februari werd de grote zaal van Tivoli Vredenburg in Utrecht het podium voor prominente vertegenwoordigers van zowel old school als moderne progressieve rock en metal in het kader van MidWinter Prog Festival. Hoewel het niet gebruikelijk is om dit amfitheater te zien vollopen met bezoekers in zwarte t-shirts, was het deze keer een uitzondering al waren we hier ook al eens aanwezig voor een akoestische show van Amenra.

Ondanks dat we vroeg vertrokken waren vanuit de Westhoek, moesten we helaas de eerste minuten van de MEER-set missen, te wijten aan  parkeerproblemen en de verwarrende straten van het centrum van Utrecht. De Noorse band was al in volle gang toen we omstreeks 14 uur de zaal binnenliepen. Over de rest van de show van deze Noren waren we echter meer dan tevreden: een waar staaltje professionalisme en ontroerende melodieuze passages.

MEER @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

Het achtkoppige ensemble, met de merkwaardige naam MEER, noemt zichzelf een ‘alternatief-progressief-poporkest’, en dat is de meest treffende omschrijving van allemaal. De kwaliteiten van de band zijn divers: ze hebben twee zangers, een broer en een zus wier stemmen uitzonderlijk harmoniseren. Naast de traditionele instrumentatie van piano, gitaar, bas en drums, bevat de band ook violen. De magie die ze live uitzonden oversteeg elk alleenstaande element.

Knut Kippersund – MEER @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

Misschien waren het de vernieuwende arrangementen, de polyfone harmonieën of de weelderige violen, maar deze band heeft een buitengewoon geluid neergezet. Het publiek was opgetogen en aarzelde niet om op te staan, te applaudisseren en om een ​​toegift te vragen.

Naarmate er meer fans de zaal binnenstroomden, naderde het meest verwachte debuut van de middag. Om 15 uur betrad de supergroep TEMIC onder luid applaus het podium van de grote zaal. TEMIC, wiens naam afkomstig is van het Nahuatl voor ‘droom’, is het geesteskind van voormalig Haken-toetsenist Diego Tejeida en voormalig The Neal Morse Band-gitarist Eric Gillette. De twee muzikanten raakten bevriend toen ze deel uitmaakten van Mike Portnoy’s Shattered Fortress, TEMIC is het machtige resultaat van deze band.

Diego Tejeida – TEMIC @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

Het repertoire van de band omvatte zijn debuutalbum Terror Management Theory (2023), bijna in zijn geheel, op één nummer na. De band serveerde ons de singles Count Your Losses en Mothallah waamee ze ons allemaal lieten meezingen terwijl de tekst op de achtergrond geprojecteerd werd.
Zonder twijfel was deze debuutshow een solide weergave van moderne progressieve epische landschappen, riffs van synths, gitaar- en keytar-solo’s en melodieuze vocale hooks van Fredrik Klemp, zoals We will fight until the rays of light stand high, met zoveel overtuiging, intensiteit en indringendheid dat zelfs een nihilist geen andere keuze zou hebben dan te geloven dat deze band werkelijk goddelijk is.

Eric Gillette – TEMIC @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

De band nam van de gelegenheid gebruik om aan te kondigen dat die bevestigd zijn voor het Midsummer Prog Festival naast Plini en Karnivool aanstaande juni in Valkenburg, Nederland.

TEMIC @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

Na een welverdiende en geruststellende pauze was het optreden van de Franse progressieve rockband Lazuli rond 17:15 uur een opmerkelijke ervaring, ondanks enkele technische tegenslagen bij het opstellen van de instrumenten vóór het concert.
Onder leiding van de broers Dominique en Claude Leonetti viel de band op door zijn innovatieve gebruik van de léode, een soort elektrische gitaar van het Lapsteel-type die heel erg gelijkt ook de Chapman-stick en uitgevonden door Claude na een motorongeluk waarbij de mobiliteit van zijn linkerarm werd aangetast.

Claude Leonetti en zijn léode – Lazuli @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

De projectie van geanimeerde beelden op het grote scherm achter het podium, die deden denken aan Yellow Submarine, voegde een charmant visueel tintje toe. Met jarenlange voelbare ervaring verbaasde de band het publiek met zijn progressieve elektronische mix van keyboards, hoorn en vibrafoon. Hoewel we de teksten in het Frans allemaal niet kenden, werd de muziek een universele schakel en later maakte de projectie van de teksten op het scherm het nog specialer.

Lazuli @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

Om 19:15 uur was de beurt aan de oude rotten van de Amerikaanse prog rockband Spock’s Beard die echt wel een naam is binnen het genre.  Ondanks het verlies van belangrijke leden tijdens hun bijna 34-jarige carrière en een pauze sinds 2018, blijft hun liveoptreden een must voor fans van old-school prog rock.

Alan Morse – Spock’s Beard @ MidWinter Prog Festival – Utrecht – NL

De setlist besloeg een groot deel van de carrière van Spock’s Beard en bevatte hoogtepunten als The Good Don’t Last“, On A Perfect Way en Harm’s Way, met duels tussen de gitaar van Alan Morse en de bas van Dave Meros, en een onberispelijke Saga-drummer Mike Thorne. Hoewel uitgebreide zang in verschillende delen ontbrak, maakten de harmonieën van gitarist en zanger Ted Leonard indruk

Ryo Okumoto – Spock’s Beard @ MidWinter Prog Festival – Utrecht – NL

Toetsenist Ryo Okumoto stal de show met zijn energieke capriolen achter zijn keyboards en Hammond orgel, inclusief een keytar wandeling over het podium naar het einde van de anderhalf uur durende set. Ondanks een beperkt aantal nummers was het publiek meer dan tevreden.

Het hoogtepunt van de avond stond op het punt te worden geserveerd en dat zorgde ook voor kriebels in de buik bij ondergetekende als trouwe reviewster van Amped-Up.
Pain of Salvation begon zoals het een headliner betaamt net iets later dan voorzien, begeleid door een vooraf opgenomen nummer, en vervolgens onmiddellijk met een hectische uitvoering van Panthers (2020) openingsnummer, Accelerator. Het daaropvolgende anderhalf uur vielen Pain of Salvation op met verschillende juweeltjes afkomstig van dat album, waaronder Meaningless, Wait, Panther, Restless Boy en Icon.

De hoogtepunten waren echter Ashes en On A Tuesday, en een mislukte poging van het publiek om de band Disco Queen uit het bekende Scarsick (2007) te laten spelen.
Tijdens het optreden deelde gitarist en achtergrondzanger Johan Hallgren de vocale verantwoordelijkheden met Gildenlöw, en de band als geheel zorgde voor een flinke dosis van de zwaardere, donkere prog. Trouw aan zijn stijl vermaakte Gildenlöw ons met zijn kwinkslagen, ook al hadden ze wat technische problemen. Toetsenist van dienst was de Amerikaan met Indische roots Vikram Shankar.

Vikram Shankar – Pain of Salvation @ MidWinter Prog Festival – Tivoli Vredenburg – Utrecht – NL

Hoewel het gebrek aan grote hits uit de producties tussen In the Passing Light of Day (2017) en The Perfect Element, Part I (2000) teleurstellend was, compenseerde het spectaculaire optreden alle technische tekortkomingen en ongelukken, wat bewijst dat Pain of Salvation nog steeds echt iconisch is.

Dit was ontegensprekelijk een geslaagde eerste editie van MidWinter Prog Festival dat volgend jaar een vervolg krijgt,