No Name Collective wil de mensen geven wat ze willen. Te gekke bands voor fans van stoner/desert/space/psychedelic/post-rock en -metal en zijn daar al verscheidene malen goed in geslaagd. Is het geen unieke locatie (zoals onlangs in de Gentse stadbrouwerij Gruut) dan verrassen ze wel met unieke bands.

Op 03 juni had NNC terug voor een affiche gezorgd waar menig organisator jaloers op zou kunnen zijn. High Desert Queen, Cities Of Mars en Fire Down Below. Klinken die eerste twee misschien niet zo bekend in de oren, ze hebben alle drie één gemeenschappelijke deler. Deze bands komen allemaal uit de stal van het iconische Californische stonerlabel Ripple Music. En zodus hadden we in Gent een eigen Belgisch Ripplefest(tje).

High Desert Queen mocht de avond openen. Voor deze uit Austin, Texas afkomstige band was dit het allereerste concert op Europese vasteland. Met hun debuutalbum onder de arm, Secrets Of The Black Moon, en een portie desert en classic stoner kregen ze op zeer korte tijd het aanwezige publiek op hun hand. Misschien had het feit dat er een vrouwelijke bassiste in de band zit er ook iets mee te maken. HDQ was ook zeer aanwezig: een drummer die volledig zich inleefde met zijn rol, een frontman die zeer beweeglijk was en meermaals het publiek opzocht. Na afloop dook de frontman Ryan nog eenmaal het publiek om bijna iedereen persoonlijk de hand te drukken en aan de verkoop van zijn promotiemateriaal te zien heeft HDQ er hier in Europa alvast heel wat zieltjes bijgewonnen.

Het Zweedse Cities Of Mars stond direct voor de moeilijke opgave om de vorige band te evenaren, laat staan overtreffen. Iets wat dan ook niet helemaal gelukt is. Er was al een verschil van muziek, kregen we bij de vorige band de pure desert stoner dan zat er Cities Of Mars meer invloeden van doom en post-metal in verweven. Mastodon meets Baroness. Ook voor deze band was dit een maagdentrip in België. Hoewel deze band al acht bestaat was dit nog maar de tweede set in ons land. Wat ook opviel is dat ieder lid van de band wel een deel van de zangpartijen voor zijn rekening nam, dus geen voorkeursbehandeling bij COM. En hoewel de vocalen soms iets te licht overkwamen bij sommige zwaardere en loggere tracks speelden deze heren toch wel een zeer strak optreden. Maar blijkbaar kon dit het publiek toch niet zoveel boeien als hun voorgangers.

Fire Down Below mocht in hun eigenste Gent de hoogste plaats op de affiche innemen en dat was duidelijk aan de opkomst van het publiek te zien. Na opener Ignition kondigde frontman Jeroen aan dat ze die avond wat nieuwe tracks gingen spelen. Vijf nummers verdeeld over de setlist hebben we gepresenteerd gekregen. Airwolf, Driver, California, Cocaine Hippo en Malibu. Als je weet dat er altijd een track op zeven op hun albums staan, kun je wel zeggen dat we hier al een zeer groot deel van hun aankomende plaat gehoord hebben. En wat we hoorden viel goed in de smaak, zeker Cocaine Hippo is een track die blijft hangen. Natuurlijk kregen we ook een aantal klassiekers over ons heen, waaronder Dashboard Jezus waarbij bassist Bert de drumintro bijstaat door in het publiek op een extra drumkit erop los te meppen. Als toemaatje werd Mammoth in de strijd geworpen en dan is het aan Jeroen zijn beurt om een wandeling door het publiek te maken, met als extra een scheut Duvel en pils gepresenteerd door de fans.