Album van de week: Electric Mob – Discharge
Gillian Missinne

Na de terecht overdadige review van vorige week, mag het dan ook geen verrassing zijn dat Electric Mob het tot album van de week schopt. Omdat het geen zin had om tweemaal dezelfde superlatieven boven te halen, heb ik besloten om deze week een andere richting uit te slaan. Deze week vind je hier niet het album, maar de ‘honorable mentions’ van deze week terug, mét bijbehorende teaser van de respectievelijke albums.

Het debuut van Electric Mob was meteen een schot in de spreekwoordelijke roos. Hun old school vibe in combinatie met hun moderne invloeden zorgt voor een sound die perfect past in de tendens van de afgelopen jaren, waar er een nieuwe golf van ’traditional’ heavy metal en ‘seventies-influenced’ hard rock & metal is opgedoken. De volledige review ervan vind je hier.

Voor diegenen die dachten volledig van Electric Mob af te zijn: HELAAS. De eerste eervolle vermelding is voor Magnus Karlsson’s Free Fall. En laat lawaaimaker van dienst Renan Zonta nu net bij allebei zingen! Hij doet het echter niet alleen. De Zweedse multi-instrumentalist heeft naast Renan nog enkele andere kleppers voor zijn kar kunnen spannen. Zijn progressieve, theatrale powerachtige metal heeft de interesse gewekt van Tony Martin (ex-Black Sabbath), Ronnie Romero (o.a. Vandenberg), Dino Jelusic (Animal Drive), Noora Louhimo (Battle Beast) en tenslotte nog Michael Andersson (Silent Memorial, Strokkur), en zij zingen allemaal dus op een of meerdere nummers van dit album.

Australische deathcoreband Aversions Crown timmert al een kleine 10 jaar aan de weg. Met hun nieuwste telg Hell Will Come For Us All klimmen ze weeral een sport omhoog op de ladder. De jongens uit Brisbane hebben met hun vierde telg, de eerste met nieuwe zanger Tyler Miller, namelijk een klepper afgeleverd die mij toch grote ogen heeft doen trekken. Op het eerste zicht een keiharde knaller van een plaat, maar elke luisterbeurt onthult weer een nieuw laagje. Het is duidelijk dat deze jongens al een hele evolutie hebben doorgemaakt sinds hun debuut Tyrant. Ook het alienthema van de vorige drie albums is overigens volledig overboord gegooid, wat voor de ene een zegen en voor de andere een vloek zal blijken te zijn. De volledige review van collega Hughes staat ondertussen ook te bezichtigen op deze pagina!

Met Worlds Beyond van het Zweedse Paralydium komen we aan bij een debuutplaat. En wat voor een. De Zweede progressieve metalband heeft zich helemaal gesmeten en zorgt ervoor dat de vergelijkingen met enkele grootheden niet te missen vallen. De invloeden van Symphony X en Dream Theater zijn duidelijk, zonder overvloedig te zijn. Zonder moeite weten ze hun eigen weg te banen in de steeds groter wordende poel van experimentele metalbands. Het conceptalbum vertelt een verhaal over een man op zoek naar hogere krachten. Wat hij vindt staat echter haaks op wat hij had verwacht, wat hem in een existentiële crisis drijft.

het voorlaatste album is van de hand van Decoherence. Dit trio uit het Verenigd Koninkrijk brengt nog maar anderhalf jaar muziek uit, maar heeft nu al een studioalbum en meerdere eps. Productief is dus het minste wat je hen kan noemen. Hun atmosferische black metal met invloeden van de industrial kant is spek voor de bek van elke liefhebber. Dit achtien minuten durende schouwspel geeft je meteen een lo-fi klap op je gezicht, waar je de volledige ep niet meer van zal herstellen. Op Bandcamp is dit album volledig gratis te downloaden! Je hoeft enkel hier te klikken.

En tenslotte komen we aan bij de vijfde en laatste band. Als de naam Cult of Frey je niet bekend in de oren klinkt, hoef je je niet te verontschuldigen. Deze Britten vormden de band al in 1991, maar zijn nu pas tot hun debuutalbum gekomen. Technisch gezien althans. Onder de naam Sleipnir hebben ze in 2008 en 2013 wél twee albums uitgebracht. Het album By the Blood of Odin: Part 1 – Midgard (een hele mond vol) brengt hun Pagan Folk Metal (of hun Epic Viking Metal, hoe je het ook wilt noemen. A rose by any other name enzo) na bijna dertig jaar alsnog aan de man, en heeft het album van de week nog op het nippertje gehaald, met een releasedatum van 14/06/2020.

 

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

X