Met Kairos Augur kom je een duo tegen uit Amerika, meer bepaald Grand Rapids, Michigan. De staat van de Niagara watervallen heeft al grootheden voortgebracht als The Black Dahlia Murder, KING810 en Walls of Jericho, dus trok deze wel mijn aandacht. Ondanks dat deze column misschien wel een van de langere is, heb ik zelfs hiermee nog geen 20 procent van dit album beschreven. Het is zo gedetailleerd, zo complex en intrigerend, dat het onmogelijk in woorden te omvatten is. Deze atmosferische en symfonische black metal neemt je mee naar een totaal andere wereld. Als je eens wat nieuw en verfrissend wil horen zonder opgewekt te klinken: it’s your lucky day!

Eerlijk is eerlijk: het gebeurt ook dat ze een trio vormen. Naast Augur Munin en Augur Set, respectievelijk gitaar/bas/vocals en drums/keyboards, komt er soms nog een derde lid bij, namelijk Augur Vicis die zich dan bezighoudt met backing vocals en keyboards. Dit gebeurt enkel live, want dit album is volledig geschreven door de twee eerstgenoemde heren. Na wat snuisteren vond ik hun pagina’s op verschillende media, waar ze zich steeds beschrijven als atmosferische en symphonic black metal. Een interessante combinatie, vooral toen ik opmerkte dat ze zich scharen rond een schepper van alles, Una’Ahmet. Ook dit album is een samenraapsel van verhalen omtrent deze Almachtige Schepper.

Dat terzijde, dit album is geweldig. Er zijn 10 tracks, verdeeld over 3 verschillende verhalen. Outcast I, II en III vertellen een verhaal die je meesleept van begin tot eind. Je wordt erin gezogen door een prachtige, dikke anderhalve minuut durende intro (Wanderer)die volledig akoestisch is, met wat keyboards. Naadloos gaat het nummer over in het twede deel van het verhaal, Ascension through Heresy, dit keer met een dreunende, slome gitaar en een klaagzang van jewelste. Op een onverwacht moment laat Munin alle remmen los en brult hij je de verdoemenis in terwijl hij je aanmoedigt tot ketterij. Het derde deel van het verhaal, Blood on the Sands heeft dezelfde vibe, maar iets meer uitgesponnen.

In het verhaal van The Oncoming Storm is alles zo mogelijk nog iets duisterder. Hierin komt onze Wanderer deze donkere god Una’Ahmet tegen en gaan ze in gegecht. Dit vertaalt zich in een clash van rust, in de eerste twee delen, chaos, in het derde deel, en melancholie in het vierde deel, wanneer onze Wanderer eindelijk het licht (of in dit geval de duisternis) ziet.

Ten slotte komen we dan tot het derde verhaal, dat van Divinity in Death. Zoals de titel al doet vermoeden, verliest onze held hier het gevecht tegen Una’Ahmet in drie delen (Defy the False God, Fallen Arrogance en Oasis of Sorrow), waar het ene nog harder is dan het andere. Hierin weerklinkt ook de melancholie en de teneergeslagenheid veelal, terwijl er toch ook wat agressie en ontkenning in zit. Misschien de vijf fases van verdriet? Zelf zal ik ongetwijfeld nog meerdere keren dit album opzetten om elk hoekje en kantje ervan te absorberen.

Als je meer wilt weten, hoef je enkel te klikken op deze link en je speakers volledig opendraaien. Daarna raad ik je aan naar het toilet te gaan en een goeie zetel te zoeken, misschien met een hapje en een drankje. Geloof mij, je zult niet willen rechtstaan voor het uur om is!