Komend weekeinde staat er iets heugelijks voor de deur. Dan mogen we van Amped-Up afreizen naar een voor ons nog onbekend festival, waar we te gast mogen zijn om jullie vervolgens van een mooi verslag te voorzien.
Het gaat om het inmiddels gevestigde extreme-metal festival Mass Deathtruction in het Waalse Wavre, dat in de schaduw van de rollercoasters van Walibi ligt. Ik moest dat, als kaaskop, nog even Googlen, maar ben inmiddels op de hoogte en heb de trouwe voiture inmiddels afgetankt.
We hebben het hier toch niet over het eerste de beste festival. Het komt niet zo geregeld voor dat een line up zo’n spek naar mijn bek is en ik moet me vaak tevreden stellen met de jaarlijkse editie van Eindhoven Metal Meeting om aan mijn duistere trekken te komen. Mass Deathtruction festival weet hier echter wel raad mee. Al zo’n 11 jaar zetten de organisatoren de grote namen uit de diepste krochten van de hel op hun affiches. Vital Remains, Gorgoroth, Obiturary, Unleashed, Morbid Angel, om maar eens een paar bands te noemen, voerden hun vlag al over het slaperige Wavre.
De line-up van de 2019 editie deed mij echter zo watertanden, dat ik besloot mijn Franse lesboeken maar eens uit de mottenballen te trekken en me klaar te maken voor een ware uitputtingsslag op Waalse bodem. Want wat streelde mijn oog? Een aantal bands die bij mij in hoog aanzien staan!
Azarath
Dat ik een groot Behemoth fan ben, heb ik zeker nooit onder stoelen of banken gestoken. De blackened deathmetal die deze Poolse grootmeesters spelen is voor mij het summum van de underground ontsnappen om de massa’s het woord van duistere heer te verkondigen. Hoe een genie, vooral op marketing gebied, meneer Nergal ook mag zijn, qua muzikaal meesterschap moet hij toch achterblijven bij de vellengeselaar genaamd Inferno en laat deze man nu aan de wieg staan van het gezelschap Azarath.
Azarath doet er nog een schepje boven op waar de mannen van Behemoth ophouden. Hier geen gelikte riffjes en zangkoortjes, maar pure afstraffing met de meeste snijdende, dreunende riffs en blastbeats. Het tempo is dan ook nog eens nekbrekend en de agressie die deze band uitdraagt is second to none. Als je dan nog niet overtuigd ben, dan weet ik het ook niet meer. Geen band voor tere zieltjes of heilige boontjes dus.
Minpunt is wel dat Zbigniew ‘Inferno’ Prominski zelf niet op de drumkruk plaats zal nemen tijdens optreden in Wavre, maar de eer zal overlaten aan een van zijn twee gebruikelijke vervangers, Stormblast van Deus Mortem of trommelmeester Adam Sierzega van Armagedon, ook zeker niet de minsten. Het drukt de pret een beetje, maar je kan de goede man slechts vragen om onderweg van Colombia naar Brazilië even een detour over Wallonië te nemen.
Anyway, zet die nekspieren maar vast in de tijgerbalsem, want dat wordt rammen tot de vellen er aan hangen.
Borknagar
Eens was er een black metal band uit Noorwegen die ergens in een jeugdhuis in Vlaanderen aan zou treden. Toen bleek de stichting die het hele feest had opgezet helaas failliet. De rest is geschiedenis. Mass Death zag de kans schoon en pikte de illustere band en support op om hun overvolle line-up nog eens extra moddervet te mesten.
Kijk de komende maand maar eens naar ons jaarlijstjes artikel en het zal u wellicht opvallen dat er in menig lijstje ook een Noorse black metal act mag prijken. Het gaat hier om de prog black metal mannen van Borknagar uiteraard, die met hun True North alle verwachtingen nog eens overtrof. Wat een machtig album is dat geworden.
Op Graspop mochten we dit jaar al even proeven. Helaas stond de band tegelijk met Behemoth gepland en achteraf had ik gewild dat ik in de Marquee was blijven hangen. Ik vond meneer ICS Vortex al een grote held toen hij nog samen met Shagrath en Silenoz in de zandbak speelde, maar in Borknagar komt hij echt tot zijn recht. Zeker nu Vintersorg zijn stembanden aan de wilgen gehangen heeft en de boomlange Noor alle vocalen voor zijn rekening neemt.
Ik kijk enorm uit naar een uur lang mijn eigen strot te testen en alles volle gas en zonder techniek mee te zingen. Heerlijk.
Mgła
Ja, ik weet het. Sorry, Ik kan me er niet toe zetten om die Poolse L (lees je als W) op te zoeken. Mgwah dus. Nog al een band die bij mij hoog in allerlei lijstjes staat en die ik helaas, tot mijn grote spijt en ongenoegen nog nooit live mocht zien.
Als me vandaag iemand, die niks van black metal wist, zou vragen om 5 black metal bands te laten horen zou Mgła in het rijtje staan naast legendarische namen als Emperor, zo goed vind ik deze band. De Polen zijn heer en meester in het creëren van een geweldige sfeer in hun epische tracks. Als geen ander zijn hun melodische riffs van dien kwaliteit, dat ik albums keer op keer kan luisteren zonder te stoppen.
Even vreesde ik dat zij hun meesterwerk Exercises in Futility never nooit meer zouden kunnen overtreffen, tot dit jaar het grootse Age of Excuse uitkwam. Alles aan deze plaat klopt en klinkt als een klok. Vanaf de eerste track was ik gegrepen en liet het me niet meer los. In pakweg de laatste 10 jaar is deze band uitgegroeid tot een van de grootste namen in het genre wat mij betreft en ik kan niet wachten om de in maskers gehulde helden nu eindelijk eens aan het werk te zien. Het mag helaas maar een uurtje duren, maar reken maar dat ik tegen die tijd (terug) nuchter ben, zodat ik geen seconde mis.
Nog nooit van deze band gehoord? Stop dan direct met het lezen van deze preview en zet je Spotify op standje 11. You’re welcome.
Moonsorrow
Groenten. Je weet wel, van die stengels en knollen uit de grond, waarvan men zegt dat ze goed voor je zijn, maar die, per saldo, gewoon niet te vreten zijn. Tenzij je verzuipt in een vettige kaas saus, dan wordt het in eens wel lekker.
WAAR GAAT DIT NAAR TOE?!
Ik hoor het je roepen. Ik dwaal weer eens af. Wel nee, stay with me.
Kijk, hetzelfde heb ik nu met folk metal. Ik trek dat doorgaans maar slecht. Bands als Korpikkenlikanus (zoiets toch?) maken mij doorgaans vooral treurig en het arm in arm haken met een koeienhoorn lauwe pilsener in de hand zie ik ook echt niet zitten. Met verzuip dit uitbundige gedoe in een dikke laag black metal saus en ik sta voor aan het podium m’n longen uit m’n lijf te schreeuwen.
Zie je, analogie!
Welnu, wat bij de band Primordial begon, zette Moonsorrow voort. Mijn liefde voor black/folk was geboren. Ik zag beide bands verleden jaar in Tilburg en ik hadden zelden zo’n goede avond. Het ademt een sfeertje dat niet te vergelijken valt met de twee genres die samensmolten tot deze vorm van muziek. Er is agressie, maar ook nostalgische schoonheid. Wanhoop en woede, maar ook een gevoel van het leven vieren. Apart, maar zeker ook lekker.
Dus ben je niet bang van wat Finse waanzin en vikingfolklore in de mix met gitzwarte riffs en blastbeats, ga dit dan vooral niet overslaan. Er zijn genoeg andere gelegenheden om het frietkot te bezoeken.
Dark Funeral
Dark Funeral is zo’n band die jaren door me onderschat werd en die met 2009’s Angelus Exuro pro Eternus me een beetje deed afkeren van de meer toegankelijke black metal. In voor zoverre dat die term überhaupt toegankelijk is voor dit specifieke genre natuurlijk. Ik zag Dark Funeral altijd een beetje als het zwakkere Zweedse broertje van Dimmu Borgir.
Maar waar die Noren inmiddels, tragische genoeg, uit mijn playlists zijn verdwenen, heeft Dark Funeral hand over hand hun plekje weer heroverd. Dat begon met de plaat Where Shadows Forever Reign waarop een nieuwe vocalist me weer terug in de gelederen trok, terug de loopgraven in, in een oorlog tegen Jehovah. De kermis was enigszins voorbij en de band kwam een stuk geloofwaardiger over dan ze in lange tijd gedaan had.
Ja, Dark Funeral is catchy en ligt makkelijker in het gehoor dan laten we zeggen een Misthyrming of Deathspell Omega, maar het hoeft ook niet altijd zo complex en haast esoterisch te zijn. Soms is het goed dat de schoenmaker zich bij de leest houdt en dat doet Dark Funeral buitengewoon goed.
Daar komt nog bij dat dit een band is die al sinds 1993 aan het roer staat in de Zweedse black scene. Daar kunnen zelfs de mannen van Watain nog een puntje aan zuigen. Ik heb onlangs het debuut album The Secrets of the Black Arts nog eens geluisterd en dat staat echt nog als een huis.
Tel daar even bij op dat er op deze avond een heuse ‘PYRO SHOW’ gegeven wordt en je moet echt op je wenkbrauwen gaan letten. Ik ben benieuwd wat voor vuurwerk, letterlijk en figuurlijk, deze band met zich mee gaat brengen op het podium a.s. zaterdag.
