Op een kille vrijdagavond staan bij mijn aankomst in Vosselaar al een tiental mensen voor de deur van Biebob, de misschien wel gezelligste rocktempel van provincie Antwerpen. Vandaag staat Lacuna Coil als hoofdband geprogrammeerd.

Om klokslag 19 uur gaat de deur open, drie kwartier later mag Genus Ordinis Dei, kortom G.O.D., het startschot van de avond geven. Druppelsgewijs komt wat meer volk binnengelopen; wie uit West- of Oost-Vlaanderen komt zal ongetwijfeld aanzienlijk wat tijd verloren hebben in de opstopping voor en na de Kennedytunnel.

Alle bandleden, vandaag uitgedost in een outfit die niet mis zou staan in Lord of The Rings, kregen een academische muzikale vorming in de betere academiën van de laars van Europa.

Het kwartet uit Crema, Italië, aangevoerd door de boomlange Nick K brengt een mix van death, industrial en symfonische metal gedurende het half uur dat ze kregen van Lacuna Coil, waarvan bassist en toetsenist Marco Coti-Zelati producer is van zijn eerste ep.

De band kon me niet meteen bekoren, ik vond helaas weinig hoogtepunten in een set met weinig variatie.

De volgende aan zet is het Deense Forever Still. Het viertal uit Kopenhagen wordt aangevoerd door de bevallige Maja “Shining” Schønning die niet enkel bekend is als zangeres van de band, maar ook als grafische kunstenares in de muziekwereld.

Maja “Shining” Schønning

De band bracht onlangs via de gerenommeerde label Nuclear Blast zijn eerste full-cd op de markt, Tied Down, een samenraapsel van drie eerder verschenen ep’s en een aantal nieuwe nummers.

Aan energie geen gebrek bij de ravissante Maja Shining die samen met bassist Mikkel Haastrup de kern van de band vormt. De muziek is best als gothic te beschrijven met een vleugje mainstream. De band laat me evenmin een grote muzikale indruk na al vond ik het visueel en expressief meer dan in orde.

Lacuna Coil is nog maar net terug van een korte tour door Australië en is al meteen begonnen aan het Europese luik van zijn Delirium World Tour 2016 als ondersteuning van het nieuwste werk dat eerder dit jaar uitkwam, al zijn achtste album, één met een donker randje waar teruggegrepen wordt naar de growls van weleer die wat verdwenen waren in meer recenter werk.

Een half jaar geleden was Marco Biazzi al de derde oudgediende in amper twee jaar tijd die de band de rug toekeerde, officieel om zich verder te storten op zijn eigen muzikale projecten. Diego Cavallotti nam de gitaar al dan niet tijdelijk over terwijl Californiër Ryan Blake Folden sinds vorig jaar officieel de nieuwe drummer is van de Lombardische alternatieve metalband met een beduidende Amerikaanse sound, niet vreemd als je weet dat Cristina Scabbia al jaren onder hetzelfde dak woont als de Slipknot-gitarist Jim Root.

Beide nieuwe leden zijn al sinds de lancering van de nieuwe cd, Delirium, mee op tournee en zijn dus goed ingespeeld, volgens verschillende media is de kans reëel dat Diego Cavallotti een vast lid wordt van de Milanese band.

De vijf bandleden komen het podium opgewandeld op in witte overalls als patiënten van het Lacuna Coil Sanatorium en mogen spelen voor een dikke 400 man, een stuk minder dan de dag nadien in de uitverkochte Jupiler zaal van 013 in Tilburg.
De nieuwe gitarist valt als acteur in ieder geval niet uit zijn rol, met zijn indringende blik en gebogen houding lijkt hij de meest krankzinnige van het vijftal.

Diego Cavallotti

De show wordt gestart met een nieuw nummer, Ultima Ratio, gevolgd door vier nummers uit voorgaande albums waarin het duidelijk is dat Cristina Scabbia & Andrea Ferro na meer dan twintig jaar samenwerken heel goed op elkaar ingespeeld zijn maar ook dat la Scabbia niet enkel een prettige verschijning is, maar ook een prima zangeres. Songwriter en bassist Marco “Captain Maki” Coti-Zelati lijkt met zijn clown maquillage en witte overall uit een videoclip van Slipknot weggeplukt. En van de nieuwelingen geen slecht woord. Diego Cavallotti mag dan visueel minder opvallend zijn, muzikaal is hij zeker geen slechte keuze om niet te spreken over drummer Ryan Blake Folden, de voormalige drum technicus van de band, die het publiek maar al te graag opjut van achter zijn drumkit, staand of zittend.

Cristina Scabbia

Pas bij het vijfde nummer wordt teruggegrepen naar hun meest recente werk de tijd van twee songs waarna verder gealterneerd wordt tussen oud en nieuw. Pas bij het aanvatten van hun meest succesvolle single Our Truth en Enjoy The Silence, hun Depeche Mode-cover uit Karmacode van tien jaar terug, gaat het dak van de Biebob. Het lijkt wel of elke aanwezige in de zaal het nummer uit het hoofd kent en toegegeven, het nummer wordt op een aardige wijze gebracht. Het laatste nummer van de reguliere set is Nothing Stands in Our Way de eerste single uit hun voorlaatste cd Broken Crown Halo.

Andrea Ferro

Na een korte onderbreking verschijnt de band opnieuw op het podium, deze keer heeft la Scabbia een wit hemd aangetrokken volgeschreven met zwarte tekst uit het hoofd van een geesteszieke van het Lacuna Coil Sanatorium. De band brengt Delirium van het gelijknamige nieuwe album gevolgd door Zombies waarin Andrea Ferro, met een zombiemasker aan, het nummer uitzingt.

De boeiende en actieve set wordt na 75 minuten afgesloten met de eerste single van het nieuwe album, The House of Shame, een song met blackmetalstemmen.