Bjorn Wielockx

To The Rats And Wolves mag mee op tournee met niemand minder dan Caliban en Suicide Silence. Het feit dat deze Duitse metalcoreband vorige maand een nieuw album heeft uitgebracht zal hier wel iets mee te maken hebben. Het zorgde alvast voor deze review, want het kan toch niet anders dan dat het hier over een veelbelovende band gaat? Zonder goed en wel te beseffen over wat voor muziek het juist ging, pleurde ik dit cd’tje in mijn cd-speler.

Want om een typische metalcoreband gaat het hier duidelijk niet. Zo integreren de Duitsers graag elektronische invloeden in hun hardere muziek. Een keuze die vele bands maken maar zonder al te veel succes. Ook op deze Dethroned heb ik een zeer wrang gevoel wanneer de elektronische tonen uit mijn boxen knallen. Ze brengen helemaal geen meerwaarde en passen helemaal niet binnen het geluid van To The Rats And Wolves.

Althans voor een groot stuk, want ook als ik de elektronische invloeden vergeet zijn er weinig positieve elementen op te sommen aan dit nieuwste werk van de Duitsers. Te veel invloeden maken het gewoon onmogelijk om over een geheel te spreken. Het lijkt alsof alles gewoon op een hoopje is gesmeten en klaar was dit album…

Bands als Eskimo Callboy zijn er ook mee weggekomen en hebben ook hun grote fanbase. Net zoals bij hen zijn er ook op deze Dethroned enkele passages die je omver blazen maar deze wegen niet op tegen de irritatie die je voelt opkomen tijdens een luisterbeurt. Als de band een goed evenwicht weet te vinden kunnen ze wel eens verrassend uit te hoek komen.

Dethroned wist me niet te overtuigen, helemaal niet. Het was altijd teveel van het goede waardoor ik dit plaatje moeilijk in zijn geheel kon beluisteren. Mensen die wel elektronische invloeden weten te appreciëren in hun metalcore moeten zeker deze Duitsers eens een kans geven.

Tracklist: