Iron Fire is een powermetaltrio uit Denemarken dat in 2000 zijn eerste album Thunderstorm op de wereld afvuurde. Een cult classic intussen. Intussen zijn we zeven albums verder en is de band nog steeds springlevend ondanks een waslijst aan bezettingswissels. Among the Dead is de titel van de nieuwe plaat die op 16 september uitgebracht wordt door Crime Records.

Oprichter Martin Steene en zijn sidekick Kirk Backarach weten van geen ophouden. En daar zijn we alleen maar blij om. Nu ook oorspronkelijk slagwerker Gunnar Olsen ook weer in de band zit, lijkt het alleen nog maar beter te kunnen gaan. Op het nieuwe Among the Dead krijgen we 12 nieuwe tracks te horen, waaronder één intro. We krijgen opnieuw melodische old school power metal te horen, rauw, krachtig, vaak snel en bol van de attitude. Ook de dubbele zangpartijen zijn een troef binnen de band, die het alleen nog maar een grotere boost geven. Muzikaal haalt Iron Fire de mosterd bij bands als Rage, Helloween en Iced Earth, maar wij horen even goed invloeden van bands als Metallica en Corrosion of Conformity. De opener van het album, meteen ook de titeltrack, mag er zeker al wezen en is een prima powervolle nekkenbreker. We horen ook weer meteen die ‘no bullshit’ instelling, waarbij te kennen gegeven wordt dat je de band maar moet nemen of laten. Iron Fire speelt ook niet die typische happy metal die veel bands uit het Hoge Noorden wel eens plegen te brengen. Deze band brengt zijn metal puur en onversneden en laat het metaal knallen. Het vergt je wel meer dan één luisterbeurtje om mee in het verhaal te komen, maar eens je die drempel voorbij bent, blijf je gewoon aan je geluidsinstallatie gekluisterd. Iron Eagle is ook een heerlijke headbanger, die heel veel melodie bevat en als een kruisbestuiving tussen Sabaton en Iced Earth gezien zou kunnen worden. Among the Dead is een plaat van hoog niveau geworden, vol met hoogwaardige songs met alle sterke elementen die deze vorm van metal moet omvatten. De zang is heerlijk en doet me vaak aan Matt Barlow denken, het gitaarwerk super en de ritmes strak en pompend. Alleen staat er één miskleun op de plaat en dat is de toch wel heel melige ballad When the Lights go Out. Die hadden de jongens toch echt wel best achterwege gelaten. Als afsluiter van de plaat krijgen we als bonustrack nog een prima coverversie van For Whom the Bell Tolls van Metallica.

Ik kan dan ook niet anders dan dit album zwaar aanprijzen bij elke powermetalfan die van een stevige attitude houdt en het niet moet hebben van de gelikte happy dingen. Aanschaffen dus en gewoon die ene ballad skippen.

Tracklist:

1. Intro (The Lost City)
2. Among The Dead
3. Hammer of the Gods
4. Tornado of Sickness
5. Higher Ground
6. Iron Eagle
7. Made to Suffer
8. The Last Survivor
9. No Sign of Life
10. Ghost from the Past
11. When the Lights Go Out
12. For Whom the Bell Tolls