Bjorn Wielockx

Verandering van spijs doet eten, luidt het spreekwoord. Met dit in mijn achterhoofd vroeg ik de promo van Tardive Dyskensia aan. Deze Grieken maken een genre waaraan ik me nog niet veel heb gewaagd. Progressieve metal met tech- en groove-invloeden. Zonder goed en wel te beseffen wat ik net had aangevraagd pleurde ik Harmonic Confusion in mijn virtuele cd-speler.

Wat me onmiddellijk opviel aan dit nieuwste werk van Tardive Dyskensia is de duur van de nummers. Als liefhebber van het hardcoregenre ben ik het gewoon om kort maar zeer krachtige nummers te beluisteren. Langere nummers schrikken me sowieso al af, laat staan dat ze vlot over de vijf minuten klimmen. Iets waar ik me heb moeten overzetten.

Dit was niet moeilijk, aangezien de muziek van de Grieken genoeg tempowisselingen kent. De ene moment luister je naar een heldere vocal die steevast gepaard gaat met een zweverige gitaarsound, om dan furieus uit te halen door de vocal wat agressiever te doen klinken, een versnelling hoger te schakelen en/of een breakdown af te vuren.

En het is die afwisseling die het geheel enorm sterk maakt. Het album neemt zo’n dikke 50 minuten in beslag; je zal je echter geen seconde vervelen met deze magistrale plaat. Er zijn maar weinig bands die me zo weten te imponeren met nieuwe muziek als Tardive Dyskensia. Deze Harmonic Confusion doet me terugdenken aan het moment dat ik Gojira ontdekte. Nog zo’n prachtige band.

Zoals jullie reeds konden lezen ben ik helemaal gevallen voor Tardive Dyskensia. De manier waarop deze Grieken de schwung in hun muziek behouden is fantastisch. Het wordt misschien eens dringend tijd dat ik me wat ga verdiepen in dit prachtige genre.

Tracklist: