Opener van de avond was Dordeduh, de reïncarnatie van het originele Negura Bunget. De band staat garant voor atmosferische black metal, met invloeden van folk en een afkeer voor traditionele liedjesstructuren. Het was dan ook geen verrassing dat de band weinig interactie bij het publiek losweekte, op beleefd applaus na. Geheel onterecht. Hoewel zanger/gitarist Edmund me in de loop van avond vertelde dat Dordeduh een albumband is, bleek de Roemeense formatie een ware traktatie voor wie zich openstelde of de muziek reeds kende. Ze waren niet talrijk, maar enkele muziekliefhebbers lieten zich gewillig onderdompelen. De band zelf, die leek eerder gereserveerd en verlegen maar speelde desalniettemin  een zeer degelijke set, volledig samengesteld uit Dar De Duh-materiaal. Uitstekend optreden, maar vooral naar waarde te schatten als je eerst de muziek thuis eens beluisterd hebt.

Dan was het de beurt aan Saturnus. Deze zes Denen brachten melodische doom metal, die naar mijn dunken soms aanleunde tegen het erg logge funeral subgenre. De muziek was leuk, maar kon me net niet overtuigen om aan de merchandisestand een cd’tje te kopen. Aan de band heeft het niet gelegen: het was de laatste avond van de tour, maar er werd toch nog met zichtbaar plezier gespeeld. En het publiek, dat liet zich maar al te graag meeslepen. Nog even een rustpunt voor de set van headliner The Vision Bleak.

Al van bij het begin voel je dat alle ingrediënten aanwezig zijn voor een opwindend avondje. In het midden van het podium staat een grote pot waar rook uitkomt. Nu nog een heks en het plaatje is compleet. Mijn gedachten waren nog niet koud of daar was ze al. Spelend en plagend nodigt ze de muzikanten op het podium; wat ze gelukkig ook doen. Beginnen doet de band dan ook heel toepasselijk met Hexenmeister uit het nieuwe album Whitching Hour. En de band heeft er zin in, het geluid zit goed en de gespelde partijen zijn tot in de puntjes verzorgd. Het laatste optreden van de toer wil ook zeggen dat de mannen van de openingsacts zotte streken uithalen en zo zien we leden van Dordeduh en Saturnus, ontdoken van gezicht door monsterlijke maskers, het podium opstormen om een eindje mee te headbangen met The Vision Bleak. De jongens zijn losgelaten.

De setlist was goed uitgebalanceerd, al had ik meer tracks uit The Wolves Go Hunt Their Prey en Set Sail To Mystery, elk met één nummer vertegenwoordigd, verwacht. Desalniettemin kwamen klassiekers en publiekslievelingen – The Night Of The Living Dead, Carpathia en andere Kutulu’s – voorbij aangevuld met tracks uit het nieuwe album. Daarbij moet gezegd dat de nieuwe nummers het erg goed doen live. Overtuigen deed de cd me nog niet helemaal, live druipt de energie ervan af, met als beste voorbeeld The Wood Hag, die men stilaan ook tussen de publiekslievelingen kan plaatsen.

Mooie liedjes duren niet lang en dus geldt dit ook voor dit optreden.De band kwam na de reguliere speeltijd, natuurlijk, nog twee bisnummers spelen, met als afsluiter één van mijn lievelingsnummers: The Lone Night Rider. En met die prachtlied kwam alweer een einde aan een even prachtige avond. De afwezigen hadden ongelijk.

Wel aanwezig: Lord Lex, Eef VP en Ppo-pictures.