Behind Bars – All In Due Time

LABEL:

DIY

RELEASEDATUM:

4 maart 2023

SOCIALS:

Wie midden jaren negentig al actief bezig was met het ontdekken van beloftevolle metalbands, en niet zoals ik actief bezig was met het vullen van pampers, kent misschien de Zweedse punkband Behind Bars. Anno 2023 hebben de Zweden hun spikeriem en hanenkam veilig opgeborgen en is er een Belgische band met dezelfde naam. Behind Bars maakt geen punk maar alternatieve metal, eentje welke graag innovatief uit de hoek wil komen. Voor zij die de band nog niet kennen, sta me toe om hen even te introduceren. Wat eind 2015 startte als een beloftevolle band is doorheen de jaren uitgegroeid tot een gevestigde waarde in het genre mét bijhorende fanbase. Vier jaar had de band nodig om van de eerste volwaardige langspeler een heus pareltje te maken. Free At Last verscheen in de zomer van 2019 waardoor de band toch nog even heeft kunnen genieten van de release, want dat wat later de scène verplicht on-hold werd gezet hoef ik jullie niet meer uit te leggen.

Er waren maar weinig bands die in de lockdown in een hoekje hebben zitten huilen. Ook Behind Bars heeft ervoor gekozen om de gitaren te laten spreken. Vanaf het ogenblik dat concerten in optimale omstandigheden weer werden toegelaten, wees het geen enkele opportuniteit af. Hiernaast werkte de band achter de schermen aan de opvolger voor Free At Last. Vanaf morgen ligt de nieuwste telg in de (digitale) rekken. Dit jaar probeer ik me wat meer te focussen op lokale bands, en probeer ik me niet te laten afschrikken door genres. Zo besprak ik enkele weken terug We Came As Dirt, welke op papier een alternatieve metalband is, maar welke me toch aangenaam wist te verrassen met hun originele cocktail aan genres. Ook deze keer waagde ik me aan een cocktail van genres met ditmaal als hoofdingrediënten thrash, metal en hardcore.

Means To An End heeft de eer om deze tweede telg op gang te trekken, en dat doet dat voortreffelijk. Het laat je horen aan wat je je het komende half uur mag verwachten. Een tempo waar zelfs Evenepoel van begint te zweten, gaat hand in hand met het betere gitaarwerk. Denk dan aan aanstekelijke riffs en alles vernietigende breakdowns. Al zijn die breakdowns toch anders dan dat ik ze gewoon ben. In mijn favoriete genres, old-school hardcore en beatdown, staat een breakdown gelijk aan het terugschroeven van het tempo. Behind Bars doet net het tegenovergestelde. Het tempo blijft vaak behouden en gaat zelfs hier en daar de hoogte in. Wat dit in de moshpit gaat opleveren, dat wil ik gewoon live meemaken. Het kan toch niet anders dan dat de ledematen en bloeddruppels duchtig in het rondvliegen bij dit explosieve geheel.

Over liveshows gesproken. Wie vanavond nog geen plannen heeft kan naar Geel afzakken, Skulls Café om precies te zijn, waar Behind Bars dit pareltje uitgebreid zal voorstellen op de album release pre-party. Een dagje later gaan de verbouwingswerken gewoon verder want dan staat de heuse releaseshow op de agenda. Deze zal plaatsvinden in het iconische Kid’s Café te Antwerpen. Maar nu terug naar de essentie van deze review, All In Due Time. Want dat dit, net zoals zijn voorganger, een knaller is geworden moge duidelijk zijn. Deze plaat kent geen opvullertjes, de tien tracks zijn allemaal karraktervolle bommetjes geworden. Elke song heeft zijn eigen smoel waardoor je de plaat probleemloos in één ruk kan beluisteren. Zelfs na zovele luisterenbeurten gaat hij niet vervelen. De plaat weet te groeien, iets waarin enkel de sterkere weten te slagen.

Nu ik deze All In Due Time al ettelijke keren in zijn totaliteit heb beluisterd, stel ik vast dat een favoriet aanduiden geen evidentie was. In eerste instantie had ik de grootste connectie met No Faith, daarna voelde End It All net wat beter aan. Nu is het Silence Or Death dat net iets luider uit mijn boxen komt geknald. In tegenstelling tot vele andere tracks vanop deze All In Due Time schiet deze niet furieus uit de startblokken. Deze track kreeg nog wat ruimte om het tempo doorheen de song gevoelig te verhogen. Al duurt het niet lang vooraleer de Belgen besluiten om het gaspedaal vol in te trappen. De breakdown op het einde is wel zoals ik deze ken vanuit het hardcoregenre. Met al de energie die deze plaat zo kenmerkt voelt hij aan als een splinterbom.

Wat vind ik het jammer dat ik dit weekend al afspraken op de agenda heb staan, want Geel is helemaal niet ver voor mij. Deze All In Due Time is meer dan geslaagd in zijn opzet, mij overtuigen om me aan een liveshow van Behind Bars te wagen. Ik ga alvast de agenda goed in de gaten blijven houden, want onze wegen zullen snel genoeg kruisen. Wat mij betreft is het samen met Frostbitt zijn Machine Destroy één van de beste platen welke ik dit jaar heb beluisterd.

Tracklist: