Bjorn Wielockx

Na vijfendertig jaar is het eindelijk zover. Een nieuw album van één van de eerste Britse punkbands die het levenslicht zag: Anti-Pasti. De band maakt punk zoals deze oorspronkelijk bedoeld was. Catchy maar toch agressief. Met Rise Up brengt de levende legende zoals net aangehaald na lang nog eens een werk op de markt. Eens kijken of de band nog steeds diezelfde zweverige punkcombinatie voorschotelt als in de begin jaren ’80.

En dat is niet het geval. De Britten hebben ervoor gekozen om nieuwe elementen van de hedendaagse punkmuziek over te brengen in hun “oermuziek”. Zo zijn er elementen van het hardere punkgeluid te horen. Dit om de dansbaarheid in de pit, net zoals vroeger, uitermate geschikt houden.

Het zijn vooral deze hardere nummers die mij aantrekken op deze Rise Up van Anti-Pasti. Zij zorgen voor net dat tikkeltje meer energie, iets wat een welgekomen versterking is bij het catchygeluid van de band. Naast de hardcore-invloeden heeft de band ook wat rockinvloeden geïntroduceerd, maar deze nummers laten mij veelal koud. Ze zijn vaak te repetitief en weten zich niet te onderscheiden van de andere rocknummers.

Iets wat de totale luisterbeurt wat minder maakt. Te veel nummers op deze Rise Up klinken als dertien in een dozijn. Wanneer er dan een bommetje passeert is deze voorbij voor je het weet en krijg je weer een doordeweeks punkrocknummer voorgeschoteld. De veranderingen die de band heeft toegebracht zijn gewaagd maar zullen de fans van het eerste uur wel kunnen overtuigen.

Want een slecht album is deze Rise Up niet geworden. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik voor het ontvangen van deze promo nog nooit van de band had gehoord. In eigen land is Anti-Pasti één van de belangrijkste bands binnen de scène, daar ze bij de eerste lading bands zaten die het genre heeft voortgebracht. Door de hoge verwachtingen is deze plaat me lichtjes tegengevallen.

Tracklist: