De jongens van het Finse Astralion zijn niet van het soort dat lang op de luie krent blijft zitten. Goed vijf jaar geleden opgericht, werd eind 2014 hun zelfgetitelde debuut op de markt  gebracht. Kort daarna begon de band al aan de opvolger, onder het motto ‘stagnatie is moordend’. Als fans kunnen we dus alleen maar blij zijn dat deze tweede full length Outlaw al zo snel in de rekken komt te liggen. En die ligt er inmiddels, sinds 6 mei, en werd uitgebracht via het Limb-label.

Powermetalfans zullen de band wellicht wel al kennen van een eerder uitgebrachte video van At the Edge of the World. Het navolgende debuutalbum werd even nadien door ondergetekende al met lof overladen. Een prima eersteling, boordevol prima heavy/power metal in de stijl van Hammerfall, Sonata Arctica, Stratovarius, Blind Guardian en Yngwie Malmsteen.

De leden van Astralion zijn één voor één heel bekwame muzikanten, die in het verleden al heel wat ervaring opgedaan hebben in vorige bands en projecten van allerlei aard. Maar door een merkwaardige chemie krijgen we bij deze band een heel mooi totaalgeheel te horen. Mensen die het debuut al goed vonden, zullen smullen van Outlaw. Alles klinkt nog beter dan op het debuut. De band is gegroeid in zijn geheel, zowel in songs als naar sound toe. We horen een heel hecht geheel met een krachtige, heldere productie waarin alles goed tot zijn recht komt.

Ook op Outlaw laat Astralion weer snelle ritmes, messcherpe gitaarpartijen met veel power, weidse keyboardpartijen, heldere en mooie vocalen en herkenbare refreinen horen. Dit is vakkundig gespeelde muziek, zonder in de onnodige virtuositeit te verzanden. De songs blijven het centrale vertrekpunt en zo moet dat ook. Je zet de plaat op, en luistert die gewoon in één en dezelfde ruk uit zonder dat die gaat vervelen. Mocht dit een band zijn die veel tourde, dan zouden ze heel zeker al veel verder gestaan hebben. Ondanks de daarnet genoemde invloeden, blijft de band zelf wel de nodige herkenbaarheid aan de dag leggen. Een eigen smoel zeg maar, zonder zoveel andere bands in de massa te vergrijzen. Songs als Black Adder en The Outlaw zijn mooie en pure melodische speed/powermetalsongs. The Great Place of the Sea is dan weer een meer dan tien minuten durend epos dat wel eens een linkje durft te werpen naar een band als Alestorm. Sacrificed and Immortalized zal dan weer de fans van Ynwgie Malmsteen plezieren. Nodeloos te zeggen waarom. En dan hebben we ook nog een song als Wastelands of Ice, die in de fijnste semi-balladtraditie gepend werd. Je hoort het dus, Outlaw is een album geworden waar afwisseling troef is. Voor mij voorlopig van het beste wat er dit jaar op powermetalgebied al verschenen is. Astralion is een band waar er groei in zit en heeft de potentie om in de toekomst nog verdere stappen te zetten.

Fans van vermelde bands, en fans Astralion zelf natuurlijk ook, verplicht ik dus om zeker deze plaat even te checken en zelfs in huis te halen. Hier druipt klasse van af en het album heeft het in zich om de nodige potjes te breken. Voorwaar ik zeg U: een aanradertje!