Jurgen Callens

We hebben er even moeten op wachten, maar eindelijk is hij er dan. De nieuwe van het Vlaams-Nederlandse Spoil Engine. Een full cd is het niet geworden, wel een splinterbom met zes gloednieuwe tracks. Sedert de vorige plaat, The Art of Imperfection, is er ten huize Spoil Engine het één en ander veranderd. Zowel in de line-up als muzikaal, maar het schip vaart weer. Met een rotvaart. Stormsleeper is al een tijdje uit in eigen beheer en wat wij ervan denken, kan je hieronder lezen.

Dat er binnen Spoil Engine niets ondoordacht gebeurt, wisten we al langer. Daarom dat de band ook kiest voor kwaliteit boven kwantiteit. Een poos geleden kregen de jongens af te rekenen met het vertrek van brulboei Niek Tournois. Een verlies voorwaar. Zo een dat niet gemakkelijk op te vangen valt. Maar bandleider Steven Sanders weet meestal goed wat hij wil en wou wel eens nieuwe kaart trekken. Toen die kaarten tijdens de audities voor de nieuwe vocalist geschud werden, kwam daar tegen alles wat door de buitenwereld verwacht werd, een zekere Iris Goessens naar voor. Het inleidende clipje blies me destijds omver. Moeilijk te geloven dat dit uit de strot van een jonge deerne komt. Wat een stem. Menig stoere patser in gelijk welke band zal zich eventjes bezinnen als hij Stormsleeper uitgezeten heeft en zich nadien vragen stellen over zijn eigen potentieel.

Muzikaal krijgen we aan de ene kant wel wat we van Spoil Engine kunnen verwachten. Snelle, furieuze riffs, ondersteund door ditto ritmewerk, veel breaks en tempowissels en vocalen die recht uit de tenen komen. Zo zijn er nog steeds de invloeden van bijvoorbeeld Killswitch Engage, In Flames of Bring Me The Horizon te horen, maar krijgen we nu ook wat meer cleane stukken te horen. Er wordt ook melodieuzer gedacht en gericht naar de stem van Iris geschreven. Deze jongedame beschikt over het totaalpakket. De ene keer raast ze als een heavy versie van Angela Gossow , maar ze kan ook op de cleane zangstukken prima uit de voeten. Wat een pit en temperament. Ik zou ze niet graag in huis hebben als ze zich eens boos moet maken.

Spoil Engine is zo een band die de fans nooit teleurstelt, en dit gebeurt ook nu weer niet. De zes songs tonen allemaal een binnenlands overstijgende klasse. Ik ben er dan ook van overtuigd dat de band met Stormsleeper een ambitieuze, nieuwe doorstart zal maken. De band heeft de zaakjes zelf prima onder controle, en heeft dan wel ooit op het grote Roadrunner gezeten, maar soms is het toch beter om de dingen zelf te doen. Wat je zelf doet, … Je kent het onderhand ook wel. De band heeft er woelige baren op zitten, maar lijkt er telkens weer sterker bovenop te komen. En men weet duidelijk het talent dat nodig is te vinden. Live moeten deze nieuwe songs dan ook voor vette pits, bloedneuzen en ‘shaking boobs’ kunnen zorgen.

Wij staan alvast te popelen om al dit moois weer live te kunnen aanschouwen en –horen. Spoil Engine 2.0 is terug, om te blijven, en om jullie te tonen wie de heersers in dit onderdeel van de Belgische scene weer zijn. Toppertje, en verplichte aanschaf!

Tracklist: