Lorraine Cross is een Franse heavy/powermetalband die opgericht werd in 2012 en volgende vrijdag met Army of Shadows zijn debuut uitbrengt. Een grote traditie op het vlak van onze geliefde muziek heeft het land niet. We waren dus benieuwd wat dit gezelschap er zou van bakken. Wij onderwierpen het album aan een grondige kwaliteitscontrole. Jullie kunnen dat zelf vanaf 26 augustus, wanneer Mighty Music deze plaat op de markt brengt. (meer…)
Mocht ik er even het telraam bij nemen en eens optellen hoeveel Zweedse bands ik dit jaar onder de metalen loep genomen heb, het zouden er naar alle waarschijnlijkheid bijna de helft zijn. Nu voegen we er nog maar eens eentje aan die statistieken toe. Armory, uit Gothenborg (een stad die enkel uit muzikanten bestaat?), brengt straks zijn debuut uit via Highroller. De eerstgeborene kreeg wordt World Peace … Cosmic War gedoopt en staat boordevol oldschool speed metal. (meer…)
Onze recensent schreef een knaller van een review over Waves Of Annihilation. Wij vroegen ons af wat After All zelf van deze plaat vindt. Een gesprek drong zich dus op. We vroegen en kregen een gesprek met gitaarman Dries Van Damme.
Ik kan me niet voorstellen dat mensen die beweren een echte thrashfan te zijn, nog nooit van het Duitse Paradox gehoord zouden hebben. De band rond zanger/gitarist en mastermind Charly Steinhauer bestaat intussen dertig jaar en bracht vrijdag laatstleden zijn zevende langspeelplaat uit via het AFM-label. Pangea is de opvolger van het vier jaar geleden op goeie kritieken onthaalde Tales of the Weird. (meer…)
Sinds begin jaren ’90 staat het Brugse After All garant voor een stevige portie degelijke metal. Daar waar er in de beginjaren nog gezocht werd naar een eigen sound en het experiment vaak niet geschuwd werd (getuige daarvan het gebruik van een mondharmonica in de song Descending Pain van de plaat Mercury Rising), trekt de band sinds 2005 met de release van The Vermin Breed duidelijk de thrashmetalkaart. De Bruggelingen zijn sindsdien vrij consistent gebleven in hun aanpak. In 2007 krijgen ze enige media-aandacht omdat idoolwinnaar Peter Evrard als zanger meegaat op een drie weken durende Europese toer met Agent Steel en Vicious Rumours. Het lijkt de voorbode van wat komen gaat, want rond 2010 wordt zanger van het eerste uur Piet Focroul definitief vervangen door Sammy Peleman. Sammy drukt direct een grote stempel op het totaalbeeld van de band door zijn enorme stembereik en krachtige uitstraling. Het resultaat verschijnt in 2012 en heet Dawn Of The Enforcer. De plaat laat een herboren After All horen met een frissere, modernere sound zonder daarbij de jaren ’80 thrashroots te verloochenen. Het is een voorlopig hoogtepunt in de 25-jarige carrière. Met de nadruk op ‘voorlopig’, zo zal gauw blijken. Uiteindelijk duurt het nog eens vier jaar alvorens een opvolger wordt klaargestoomd. De band nam er zijn tijd voor en het is er aan te horen.
