Niet dat het niet áltijd genieten is als redactielid van Amped-Up, maar soms is het werkelijk waar een puur genot om te mogen profiteren van de lusten die deze roeping met zich meebrengt. Dan mogen de krenten uit de metalpap gevist worden en word je ondergedompeld in alle weelde, die het door ons zo geliefde genre te bieden heeft. Zo geschiede het dat ik voor dit medium de tour van het jaar mocht verslaan: Ecclesia Diabolica Evropa!
Wie extreme metal zegt, komt dezer dagen vlotjes uit bij grootheden als Behemoth (zeker gezien hun meest recente album) en Rotting Christ. We zouden haast vergeten dat er aan de andere kant van de Grote Plas ook nog een extreme metalscène is, naast al dat thrash- en coregeweld. En dan komen we zonder twijfel uit bij Revocation, een Amerikaans “extreme metal”-collectief die in het jaar 2000 werd opgericht in Boston, Massachusetts. Hun sound valt gedetailleerder te beschrijven als blackened technical death metal. Oorspronkelijk waren ze een trio, maar sinds de komst van Dan Gargiulo in 2010 gaan ze door het leven met z’n vieren.
Wat doe je als band/artiest als je het perfecte album hebt afgeleverd? Wat bedachten mannen als King, Hetfield of Ihsahn zich na het opnemen van feilloze mijlpalen als Reign In Blood, Master of Puppets en In The Nightside Eclipse? Hoe overtref je een smetteloze diamant? Ga je bij de pakken neerzitten? Gooi je het bijltje of je gitaar erbij neer? Je zou het ze haast niet kwalijk kunnen nemen. Sommige, of misschien wel de meeste artiesten die ooit een soort gelijke plaat uitbrachten weten deze dan ook niet te evenaren of zelfs te overtreffen. Een flinke kluif dus om aan te beginnen. Iets wat gewone stervelingen op zijn minst zou doen aarzelen. Niet zo de mannen van Behemoth, met aan het roer de onverslaanbare Adam ‘Nergal’ Darski.
Waar vele pioniers binnen het genre met het verstrijken van de jaren steeds met zwakker materiaal voor de dag komen, zijn er ook bands die compleet het tegenovergestelde pad weten te bewandelen en hun sound album na album tot in de allerkleinste details weten te perfectioneren. Het ‘Vlaamse’ Aborted is daar een schitterend voorbeeld van: de eerste albums waren zeker niet slecht, maar toen was reeds duidelijk dat er nog veel rek op de progressiemarge zat. Anno 2018, twintig jaar na het allereerste wapenfeit, komt Aborted voor de dag met met zijn, tot nu toe althans, magnum opus, genaamd Terrorvision dat wederom verschijnt via Century Media Records. Kruis bij deze 21 september alvast aan in uw agenda, want Terrorvision is niets meer en niets minder dan een regelrechte bom. Verder lezen is bij deze niet echt meer nodig, maar wordt door het team van Amped-Up toch warm aanbevolen… (meer…)
Het Brugse Nil Miserans bracht reeds vorig jaar zijn debuutalbum uit, maar omdat we het toen – tot onze grote schande – gemist hebben, nemen we het verschijnen van de lp-versie begin augustus te baat voor deze review. Liefhebbers van blackened death metal spitsen maar beter de oren!
