door Bjorn Wielockx | sep 10, 2023 | Century Media, Reviews
Als we de pers mogen geloven, dan worden er dezer dagen heel wat glazen plafonds doorbroken. Iedereen heeft het dan over de spectaculaire ontwikkeling van Turnstile of Knocked Loose, welke dezer dagen op podia mogen spelen waar enkel de grootste der aarde mogen aantreden. Denk dan aan gigafestivals als Glastonbury of Rock Werchter. De Belgische beatdownact Nasty mag dan misschien geen glazen plafond hebben doorbroken, we twijfelen er echter niet aan dat het dat live wel al eens verwezenlijkt heeft, toch is ook de groeicurve van hen eentje om onder de loep te nemen. De eerste vijf langspelers, Declaring War, Aggresion, Give A Shit, Love en Shokka, waren stuk voor stuk patserplaten. Hoe harder, hoe beter was het motto. Het zorgde ervoor dat Nasty zich in no time wist op te werken tot één van de toonaangevende bands binnen het obscuurdere beatdowngenre.
(meer…)
door Bjorn Wielockx | sep 19, 2022 | Gig report
Bestaat er een betere manier om een uitputtende werkweek af te sluiten dan met een concert van één van je favoriete bands? Als je het ons vraagt niet. Op vrijdag 9 september stonden met Forty Four, Paleface, First Blood en Nasty een wel zeer bont clubje namen geprogrammeerd in de Dynamo te Eindhoven. Naast de gevestigde waarden stonden er ook twee veel belovende op de affiche. Daar ik nog tot laat in de namiddag moest werken was het met een hogere versnelling richting de lichtstad van Nederland. Moesten wij van Amped-Up beschikken over een helikopter dan had ik Forty Four misschien gehaald, maar helaas. De Ford Fiesta deed wat hij kon en zorgde ervoor dat we de zaal binnenwandelde wanneer de Zwitserse beatdownband Paleface aan zijn set ging starten. (meer…)
door Bjorn Wielockx | jul 5, 2021 | Century Media, Reviews (legacy)
Iedereen heeft wel zo’n paar bands waar ze een speciale connectie meehebben. Vaak zullen dit bands zijn die je al een tijdje beluistert, of welke er zelfs voor hebben gezorgd dat je een liefde hebt ontdekt voor het stevigere werk. Voor mij persoonlijk is Caliban zo één van dat soort bands. Samen met enkele andere zorgden ze ervoor dat ik het hardere muziekgenre ging ontdekken. The Awakening welke in 2007 werd uitgebracht, wanneer ik zo’n twaalf jaar oud was, is voor mij een iconische plaat geworden. Eentje die er voor wist te zorgen dat ik de Duitsers tot op de dag van vandaag nog niet uit het oog ben verloren. In het voorjaar van 2018 bracht de band met Elements alweer het elfde album op de markt. De plaat lag in het verlengde van zijn voorganger Gravity (2016), wat finaal resulteerde in twee mindere platen. Beide platen hadden zeker zijn sterke nummers, maar het was toch niet van het niveau dat we gewoon waren van de Duitsers . Wanneer Caliban enkele weken terug een nieuwe ep aankondigde, was ik benieuwd of de ingeslagen weg echt definitief was of dat de deur naar het verleden misschien nog op een kiertje stond. (meer…)
