Iedereen die niet onder een steen leeft heeft ondertussen wel al ooit eens het nummer Hypa Hypa gehoord van Duitse metalcoreformatie Eskimo Callboy. Hun (foute?) party-gerichte elektronicore is een verrassend entertainend genre, op voorwaarde dat het met mate genuttigd wordt. Na het monstersucces van de eerder genoemde hit, besloten ze om de ep MMXX van september 2020 in een nieuw jasje te gieten, compleet met wat herwerkte versies van Hypa Hypa.
Technotheïsme betekent eigenlijk dat we technologie als God zien. Als kritiek op de maatschappij kan dat wel tellen. De titel werd gekozen omdat dit conceptalbum een toekomstige sci-fi-oorlog tussen rebellen en de tirannie van een systeem beschrijft. Een hele boterham dus. Dit Canadees duo beschrijft zijn eigen muziek als ‘Science fiction themed symphonic melodic death’ en daar komt het aardig bij in de buurt. Daar mag je ook nog wat industrial bijrekenen: barstensvol synths en elektronica. Dat hoort natuurlijk bij science fiction, dus misschien achtten ze dat als vanzelfsprekend.
Ergens in het Verenigd Koninkrijk kwam een groepje jonge muzikanten elkaar tegen in Reading dankzij hun gedeelde liefde voor bands als Periphery, Veil of Maya en Between the Buried and Me. In hun eigen land denken we dan richting Architects. Nadat ze een ep’tje met de naam Balance hadden uitgebracht, werd de zanger vervangen door een nieuwe, die gelukkig dezelfde smaak deelt. Na vier jaar wikken,wegen, tweaken en finetunen kwam eindelijk hun debuut op de markt. Arcaeon is een progressieve band die er niet schuw van is om industrial elektronica en metalcore door elkaar te mengen. Het resultaat is een verbazend goed album dat barst van de virtuositeit.
Niemand zal mij kunnen beschuldigen van onpartijdigheid wat betreft Inglorious. De band rond vocale krachtpatser Nathan James palmde mij volledig in tijdens zijn eerste optreden in België: Lokerse Feesten, begin augustus 2016. Naast ondergetekende waren er nog vele anderen die stomverbaasd stonden te kijken, want niemand verwachtte dat dit jonge zooitje ongeregeld zo’n goeie en old school bluesy hard rock ging brengen. Een ware revelatie. We Will Ride is ondertussen al hun vierde album en dit album heb ik trouwens meteen besteld van zodra ik kon, ergens begin december al. Gesigneerde vinyl uiteraard. Je kan dus wel zeggen dat ik fan ben. (meer…)
Na een dik jaar geleden hun debuut in eigen beheer te hebben uitgebracht, hebben de Waalse Belgen van Cellar Twins onderdak gevonden bij Rockshots Records voor een re-release. Met hun fusie van rock, metalcore en progressieve metal brengen ze een sterk variërend album uit. Ik schaam me om te zeggen dat ik hen niet kende. Zeker omdat het volgens datzelfde Rockshots Records voor fans is van Trivium en Bullet for my Valentine. Vooral tot die eerste groep word ik met overtuiging gerekend.
