Wanneer Orbit Culture ergens eind 2019 aantrad in het voorprogramma van Rivers Of Nihil, was ondergetekende van bij de eerste noten meteen weggeblazen. Reden te meer om indertijd deze heren een zeer grote toekomst te voorspellen. Ondertussen zijn we dik zes jaar verder en moeten we erkennen dat Orbit Culture goed op weg is om één van de potentiële headliners van de toekomst te worden. In 2020 bracht de band met Nija een regelrechte bom op de markt, waarmee men het ideale materiaal in handen had om aan de wereldverovering te beginnen. Drie jaar later deed de band er met Descent er nog een paar schepjes bovenop en was de spreekwoordelijke trein definitief vertrokken. Tussendoor bracht de band nog enkele EP’s uit die qua kwaliteit nooit of te nimmer moesten onderdoen voor de reeds vermelde langspelers. Ondertussen heeft Orbit Culture een mooie transfer gemaakt naar het grote Century Media Records en was het hoog tijd om aan een nieuwe cyclus te beginnen. Death Above Life verscheen reeds op 3 oktober dus hoog tijd om deze nieuwste worp uitgebreid te fileren.

Wie aan hokjesdenken doet, is er bij Orbit Culture aan voor de moeite. Album na album weten deze heren subtiele nieuwe elementen in hun muziek te incorporeren, waarmee ze hun geluid keer op keer weten te verbreden. Extreme moderne metal dekt dan ook misschien nog wel het best de lading. Death Above Life is dan ook in geen geval een herhalingsoefening. Daar zijn deze Zweden veel te fier voor. Wat al na de eerste luisterbeurt meteen opvalt, is het feit dat deze plaat nog een extra lepel groove meegekregen heeft. Bovendien is men blijkbaar ook niet vies van een stevige scheut industrial getuige het verpulverende Bloodhound, dat bij momenten zelfs wat neigt richting old school Slipknot.

Maar nog voor Bloodhound de revue passeert, is er eerst nog opener Inferna. Een kraker van bijna zes minuten die de luisteraar meteen trakteert op enkele rake mokerslagen. Frontman Niklas Karlsson klinkt weer even bezeten als vanouds en wisselt moeiteloos loodzware grunts af met ijzersterke meer cleane vocale uithalen. De verpulverende breakdown iets over halverwege zorgt al direct voor een eerste portie ‘schuimbekkerij’. Een ander hoogtepunt is het reeds als single vrijgegeven The Tales Of War. Een song die verrassend melodieus in het gehoor ligt en beschikt over een ijzersterk refrein.

Ook nummers als Hydra en Death Above Life zetten je als luisteraar bijzonder vlot aan het headbangen en bevatten die typische Orbit Culture sound waar de wereld stilaan voor in zwijm aan het vallen.

Toch moeten we ook kritisch durven zijn. Het niveau van Nija en Descent wordt deze keer niet gehaald. Beide albums lieten van begin tot einde een verpletterende indruk na en vuurden de ene kraker na de andere op de luisteraar af, waarbij brutaliteit en emoties moeiteloos hand in hand gingen. Diezelfde impact weet deze Death Above Life als geheel jammer genoeg niet te laten, hetgeen evenwel niets afdoet aan het vakmanschap van deze heren. Want versta ons niet verkeerd: Death Above Life weet nog steeds moeiteloos boven het spreekwoordelijke maaiveld uit te steken. We kijken alvast uit naar de nieuwe EP die binnen een klein jaartje ongetwijfeld op onze digitale deurmat zal belanden. Ondertussen beschikt Orbit Culture over een bovengemiddeld sterke toevoeging aan haar ondertussen stilaan indrukwekkend ogende oeuvre!

Tracklist:

1. Inferna
2. Bloodhound
3. Inside The Waves
4. The Tales Of War
5. Hydra
6. Nerve
7. Death Above Life
8.  The Storm
9. Neural Collapse
10. The Path I Walk