Knives is een noisecollectief, woest geweld uit het charmante Bristol. Het is de nieuwste evolutie van de gekke en woedende tak van eilandnoisepunk.

Met zijn muziek wil de band een gemeenschap creëren die gemarginaliseerde stemmen viert, een inclusieve ruimte van rebellie voor mensen van kleur en de LGBTQ+-gemeenschap. “We zijn allemaal compleet verschillende mensen, met verschillende achtergronden”, aldus bassist Ben Marshall. “Het is een ruimte die ik met plezier heb gecreëerd, want toen ik opgroeide en naar Metallica luisterde, zou ik nooit andere zwarte mensen in dat publiek aantreffen. Nu komen er zoveel queers en mensen van kleur naar onze shows, en het voelt fijn om zo’n plek te hebben kunnen creëren. Een plek waar mensen zich thuis voelen.” Naast Ben Marshall, een afro-buideldier hebben we ook nog Jay Schottlander, een trouwe bokser achter de microfoon, Maddy Hill die je aan het vloeken maakt op zang en saxofoon, Dan Farren en Josh Cook op gitaren en tot slot Erin Cook op drums.

Na de ep What We See In Their Eyes van vorig jaar volgt nu het debuutalbum van deze postpunkband: Glitter. En zoals het punk genre zich toe-eigent: korte hevige nummers. Zesentwintig minuten verdeeld over elf tracks. Opener The Dagger doet enorm denken aan nummers van Rage Against The Machine. Zelfde woede en energieke muziek. Bovendien zijn de thema’s ook altijd wel een aanklacht over iets. In geval van The Dagger gaat dit over de culturele verschillen waarmee immigranten in het Verenigd Koninkrijk te maken hebben. Rhinestone Cowboy komt iets industriële over, maar terug met de rode draad die dit album overspoeld, woede.

En die woede bouwt zich verder op in Eat My Neighbor, waar er letterlijk verkondigd wordt: heb je honger, eet uw gebuur op. PHD tapt uit een ander vaatje, hoewel de woede zoals eerder vermeld steeds ronddwaalt, iets jazzy en zowaar een hoofdrol voor een saxofoon. Op Public Juice krijgt deze saxofoon ook een rol toebedeeld maar nu moet hij een elektrische piano naast zich dulden. Voor de rest is dit misschien wel het meest chaotische nummer op dit album. Post Macho  klinkt nog het meest normale nummer op dit album. Afsluiter, I See Them Fall, is meteen ook het langste nummer op Glitter. Een ballade van toch wel de volle 3.14 minuten. Een beetje bluesy cooling down na tien tracks in overdrive.

Knives, de nieuwe beste punkband in de stad Bristol, heeft met Glitter een mooi album afgeleverd binnen het genre. Korte en krachtige tracks waar de geest van Rage Against The Machine stevig in ronddwaalt.

Tracklist:

1. The Dagger
2. Rhinestone Cowboy
3. I Hope You Get It
4. Eat Your Neighbor
5. PHD
6. Public Juice
7. Chroma
8. Post Macho
9. Ultraviolet
10. You Think You Know
11. I See Them Fall