Het paard van Caligula komt weer van stal met In contact. Caligula’s Horse brengt op 15 september zijn vierde langspeler uit. De progressieve metalband uit Brisbane, Australië, brengt een conceptplaat uit rond de aard van kunst en waar de vonken voor creativiteit en inspiratie vandaan komt.
Hun nieuwste plaat start met Dream The Dead. Het begint als een wild beest, maar gaat dan gestaag over in een epische prog compositie waarin de weerwerking tussen gitaar en bass een leuke beat geven aan het lied. Halverwege laat gitarist Sam Vallen ons kennis maken met zijn soleertalent.
Na dit opus gaat de plaat over in een donkere wereld met Will’s Song (Let The Colours Run). Het ritme van dit lied leunt dan weer iets dichter aan bij Djent met noten die vervolgd worden door stilte.
The Hands Are The Hardest is dan weer een stuk lichter. Het spel tussen zanger Jim Grey en Sam Vallen komt hier mooi naar boven. Het zangwerk doet me denken aan Ian Kenny van Karnivool. Love Conquers All is een akoestiche ballade van korte duur die gerust wat langer mocht zijn. Songs For No One keert terug naar het wildere gitaarwerk en is een goed evenwicht tussen wilde en zachte passages. Nogmaals komt het samenspel tussen gitaar en zang boven. Capulet is een zeer traditionele ballade met referenties naar Shakespeare en toont de bands talent om songs te schrijven.
Met Fill My Heart laat Caligula’s Horse ons nogmaals horen dat de band drijft op songs met veel emotie. Inertia And The Weapon Of The Wall is het meest excentrieke nummer op de plaat. Het is een drie minuten lange woeste monoloog. Deze poëzie is een prachtstuk waarin er enkele passionele schreeuwen verwerkt zit. Het stuk gaat ook perfect over in het volgend lied, The Cannon’s Mouth. Dit lied doet ons denken aan hun vorige conceptalbum, The Tide, The Thief & River’s End, waarin de progressieve opbouw afgewisseld wordt door zwaardere stukken. Het album wordt grandioos afgesloten met Graves. Het langste nummer in het repertoire van deze band, net iets over vijftien minuten. Typische Caligula’s Horse-elementen worden moeiteloos afgewisseld en we krijgen ook een prachtige saxofoon te horen door Jørgen Munkeby van de band Shining.
Dit album vereist enkele luisterbeurten vooraleer je het in zijn volle waarde gaat appreciëren. Met dit album maakt het kwintet een grote stap voorwaarts in de progressieve muziekwereld. Het brengt nieuwe ideeën binnen in het prog genre en werkt verder op de elementen die werken voor de band. Deze band zullen we zeker zien op de progressieve festivals volgend jaar.
Tracklist:
- Dream The Dead
- Will’s Song (Let The Colours Run)
- The Hands Are The Hardest
- Love Conquers All
- Songs For No One
- Capulet
- Fill My Heart
- Inertia And The Weapon Of The Wall
- The Cannon’s Mouth
- Graves
0 reacties