Het debuut van het Duitse Ewigheim dateert al van 2002, toen het trio zich op de kaart zette met de release van Mord Nicht Ohne Grund. Deze verzameling slaapliedjes zorgen samen reeds voor het zesde wapenfeit van Ewigheim, een band die je eigenlijk kan beschouwen als een supergroep van Duitse makelij, want met Yantit (Eisregen), Allen (The Vision Bleak) en Schwadorf (The Vision Bleak en Empyrium) herbergt Ewigheim toch drie muzikanten die met hun respectievelijke bands naam gemaakt hebben in de scene.

Net zoals voorheen trakteert Ewigheim ons op Schlaflieder weer op een flinke portie melancholische en dramatische geluiden die mooi verweven worden tot een muzikaal tapijt dat je heerlijk doet dagdromen. Het album mag dan wel Schlaflieder heten, zo maar in slaap vallen ga je zeker niet, want de dromerige geluiden worden geregeld begeleid door een lekker gitaartje,  een drumbeat of een elektro geluidje, zodat je als luisteraar netjes bij de les blijft.

Net zoals in de andere bands waarin de heren spelen, draaien ze hun songs muzikaal niet rond een voorgeijkt thema. De nummers op zich mogen dan tekstueel een concept vormen, muzikaal tapt het trio uit diverse vaatjes van gewone metal over dark ambient en gothic. Ze zijn zelfs niet vies van een beetje brave doom zoals in Einmal Noch. Die muzikale verscheidenheid zorgt er voor dat het beluisteren van dit album spannend blijft en je bij momenten zelfs vergeet dat de gezangen die je hoort in het Duits zijn.

Nu is die taal in dit geval geen enkele probleem want als je de Duitse taal gebruikt in deze muzikale context zal je als luisteraar gewoon moeten toegeven dat dit het geheel van de composities vervolmaakt. Ewigheim zorgt met Schlaflieder voor een plaat die lekker buiten de lijntjes kleurt maar toch voldoet aan de eisen van een bepaald metalpubliek dat hier zonder problemen drie kwartier lang van zal genieten.