De Zweedse theatrale rock band “Ghost” had al van bij het ontstaan grootse dromen. Een dikke twaalf jaar na de release van hun debuut Opus Eponymous en nu met een vijfde album Impera op zak lijkt het dat Papa Emeritus de vierde en zijn naamloze Ghouls die droom zullen waarmaken. Of ze deze droom waarmaken met de vijfde of toch wachten zal worden op de zesde kan je hier lezen.
A Pale Tour Named Death – niet te verwarren met de Amerikaanse band A Pale Horse Named Death -, zo heet de jongste tour van de veel besproken, vaak gelauwerde en meer dan gestaag naar de top geklommen Zweedse band Ghost die sinds begin februari op tour is door Europa of althans een deel van Europa. Een tour van amper elf shows door Frankrijk, België, Nederland, Duitsland en drie van de vier Scandinavische landen.
Wij waren alvast van de partij in de Antwerpse Lotto Arena.
Een Grand Cru in een Magnumfles, zo kan je de Graspop Metal Meeting editie 2018 wel noemen. De concerten waren meestal van goede kwaliteit. Door de erg aantrekkelijke affiche, in combinatie met het niet doorgaan van Groezrock, mocht Graspop dit jaar voor aanvang het bordje uitverkocht ophangen aan de ingang. Een pluim voor de organisatie natuurlijk. Op vlak van massabeheer zijn er voor de organisatie toch nog lessen te trekken. Misschien toch vooraf de losgelaten bende wat beter informeren over het aantal ingangen en de locaties ervan. De perikelen omtrent de zeer lange wachttijden aan de ingang op donderdag daar gelaten, verliep deze Graspop incidentarm. Een verslag in vier delen, door: Bart V.G., Anomander, Bjorn en Bart V.. Foto’s met dank aan Hughes Vanhoucke en Graspop Metal Meeting.
Over welgeteld een week zitten we alweer aan de laatste festivaldag van de Graspop Metal Meeting 2018. Niet getreurd, dag één moet nog komen hé. Vandaag presenteren we in ons voorlaatste preview-luik: de eerste lading echt grote namen: de sub-headliners. De geschiedenis leerde ons dat hier regelmatig toekomstige hoofdacts, maar evenzeer deftige klassiekers tussen zitten. Denk daarbij aan bijvoorbeeld Sabaton, of Slipknot! Met het stilaan maar zeker verdwijnen van klassieke hoofdacts (Black Sabbath, Slayer,…) zien we onszelf, de rechtgeaarde metalhead, genoodzaakt om verder te gaan kijken dan onze neus lang is. Gelukkig merken we jaar na jaar meer bands op die staan te trappelen om de fakkel over te nemen van hen die het ooit niet meer gaan kunnen, of willen. Maar goed, die mijmerdraad pikken we wel weer op aan de toog op de wei, na pintje nummer zoveel… Terug naar de orde van de dag.
Enkele weken terug waren we een beetje werk aan het maken van de grote lenteschoonmaak. Een van de cd’s die in mijn draaiplatform stak was Meliora van het Zweedse Ghost. Vrouwlief vond hun songs best te pruimen, maar zelf ben ik er nog steeds niet uit of Ghost het waard is om altijd bedolven te worden onder hemelse kritieken. Toch moet ik toegeven dat hun vorige studio-album geregeld zijn rondjes mag draaien in mijn cd-speler. Op een of andere manier komt een mens een beetje tot rust met de songs van dit vreemde collectief.
