Rotthier Peter

Met 1755 is het Portugese Moonspell toe aan zijn elfde volwaardige studio-album. De band rond opperhoofd en zanger Fernando Ribeiro draait al mee sinds 1992 en is niet bang om op geregelde tijdstippen flink te experimenteren met hun geluid. Tot op heden heeft hen dat geen windeieren gelegd en de Zuid-Europeanen blijven sinds hun debuut Wolfheart gestaag groeien.

Ook op dit nieuwe album tracht Moonspell zichzelf te vernieuwen. Niet zoals vele bands uit hun tijdsperiode ooit deden met een plotse ommezwaai, maar zoals Moonspell al jaren componeert en met zachte hand muzikale vernieuwingen aanbrengt.

Voor 1755 trokken de heren de kaart van het verleden. In dat jaar werd Lissabon getroffen door een grote aardbeving en dit conceptalbum van de kerels handelt over deze brok eigen geschiedenis. De grootste schok voor de fans zal misschien het hanteren van de Portugese taal zijn op dit album. De keuze lijkt mij logisch en na het album aanhoord te hebben, kunnen we alleen maar beamen dat het de juiste keuze was. De band gaat hier zonder probleem mee wegkomen. Straffer nog; dankzij het gebruik van de eigen landstaal, krijgt de muziek een extra dimensie en wordt de sfeer uit het midden van de achttiende eeuw extra benadrukt.

Over 1755 kunnen we verder vertellen dat ook muzikaal Moonspell blijft evolueren. Ondanks het triestige verhaal, zorgt de geregeld opduikende bombast voor een verteerbaar verhaal. Moonspell mag dan wel vooral duistere muziek maken, op 1755 balanceren de songs muzikaal breder uitgesmeerd zodat je absoluut geen moment in een depressie zal geraken.

Moonspell anno 2017 is een band die met zijn tijd mee geëvolueerd is, zonder zijn eigen muzikale afkomst te verloochenen. Ribeiro en zijn aanhang blijven nog steeds op een hoog niveau musiceren en hebben met 1755 opnieuw een pareltje afgeleverd.

Tracklist: