Volgend weekend is het dan zo ver. Een jaar wachten op een van mijn favoriete feestjes komt tot zijn einde. Een festival is altijd een verzameling van gelijkgestemden die even de sleur van alle dag achter zich kunnen laten en helemaal zichzelf kunnen zijn. Op EMM geldt dat meer voor mij dan op welk festival dan ook. Eindhoven is thuis, black metal en verwante subgenres m’n passie, een combinatie van de twee? Puur genieten.

Dat er inmiddels meer te beleven valt op Eindhoven Metal Meeting dan alleen black metal bandjes kijken, mag duidelijk zijn. Het is heerlijk shoppen in de immer volgepakte gangen van de Effenaar en de legendarische Heavy Vethal is een begrip geworden, burgers for the people! Ook is het muziekaanbod niet louter black metal, maar dat is toch wel de rode, of wacht, zwarte draad van het derde weekend van december. Gelukkig maar, dat steekt ons afvalligen toch nog een hart onder de riem zo vlak voordat de kerstschande weer losbarst.

Welnu! Waar valt dan precies naar uit te kijken? Laten we er mijn tien favorieten eens uitpikken en die de komende vijf dagen opsommen (op chronologische volgorde). De krenten uit de zwarte pap pikken so to say!

Vrijdag

Nr 10 Wiegedood

Ik zal meteen maar met de zware eikenhouten Vlaamse deur in huis vallen, met een van de beste blackmetalbands van de afgelopen vijf jaar. Zo, dat is nogal een statement. Kom er maar rustig even van bij. Heel even dan, want we hebben het hier over een Church of Ra telg die keer op keer de top drie van de jaarlijstjes van onze redactie wist binnen te dringen. Dat is niet voor niets. De Doden Hebben Het Goed trilogie heeft vriend en vijand weten te overtuigen dat dit de nieuwe richting is waarin het genre floreert.

De trilogie begint nu dan ook werkelijk zijn vruchten af te werpen. Een heuse wereldtour, in Nieuw-Zeeland weet men inmiddels ook wie deze Belgen zijn en een slot op Graspop zijn daar sprekende voorbeelden van. Wat mij betreft had deze band dan ook gerust op het hoofdpodium gemogen, want geloof maar dat het proppen wordt in de kleine zaal in Eindhoven. Wees er dus op tijd bij, is mijn advies!

Wat kun je dan verwachten, mocht je deze band nog nooit gehoord of gezien hebben? Dissonantie, een stem waaruit de pijn van verlies te horen valt alsof je bij grote broer Amenra staat te luisteren, nekbrekende tempo’s afgewisseld met flinterdunne passages van verontrustende kalmte, een hypnotiserende aanval op je zintuigen en een band die 110% geeft op alle fronten. Hier geen corpsepaint of poppenkast, maar pure passie in een blackmetalsaus die je rechtstreeks van je sokken blaast. Ga. Dit. Zien.

Nr 9 Moonsorrow

Het afgelopen kalenderjaar stond voor mij in het teken van de verwijding van mijn muzikale horizon. Nu mocht ik al graag naar diverse genres luisteren, maar ik vond het tijd om het brede kleurenpalet van de metalmuziek eens verder te ontdekken.

Zowel funeral doom als folk/pagan black metal konden mijn goedkeuring genieten en met albums als het gelauwerde Khram van de band Arkona en hun liveoptreden op GMM afgelopen zomer, overtuigden me ervan dat het tijd werd eens wat dieper in de folklore te duiken. In april zag ik ook de band Primordial voorbijkomen in 013 en zij brachten een van de grootste folk/black bands mee uit het genre: het Finse Moonsorrow.

Begrijp me goed, ik versta er werkelijk waar geen snars van, nog geen woord, maar ik voel bij deze band toch op een of andere manier de onoverkoombare drang om, uit volle borst: PERKELE! te schreeuwen. Maar of je nu wel of niet vloeiend Suomi beheerst, het mag de pret niet drukken bij Moonsorrow. Ik ben geen fan van ‘bier zuip je uit een koeienhoorn, hoem pa pa, we nemen een accordeon mee en doen een leuk dansje’-metal. Die hoek van de folk mogen ze van me in Finland houden, maar deze band geeft een kijkje in het duistere, heidense Finland van weleer en ze doen dat met epische tracks van gemiddeld zo’n dik kwartier. Kijk, daar draai ik dan dus wel weer warm voor.

De mannen doen het op het podium ook heel aardig. Niet al te veel opsmuk, maar wel een erg goede sfeer die perfect aansluit bij de muziek die Moonsorrow vol overgave brengt. En als we het dan over overgave hebben, dan moet de huurling Janne Perttilä zeker genoemd worden. Hij doet me direct denken aan het karakter Floki the Shipbuilder uit de populaire serie Vikings. Daar komt dan nog bij dat het muzikaal allemaal erg sterk in elkaar steekt en dit genre overtuigend neer zet. Een aanrader dus.