Net op het moment dat ik op vakantie ben in Frankrijk komt er mij een promo van een Franse thrashmetalband ter ore. Toeval? Wie zal het zeggen. Het uit Nantes afkomstige Malkavian bracht op 31 maart Annihilating the Shades op de markt via Finisterian Dead End, het tweede album sinds de bandleden de handen in elkaar sloegen in 2005. Wederom was dit kwintet een nobele onbekende voor mij, maar godzijdank is daar verandering in gekomen.

We gaan van start met de dreigende intro van Resurgence, waarna je meteen een sloopkogel tegen je gezicht geslingerd krijgt. Het geweld en de kracht die uit de heren en hun respectievelijke instrumenten vloeit is echt wel van uitzonderlijke kwaliteit. Er zijn slechts enkele bands die erin slagen om hun instrumenten zo tot het uiterste te drijven en er klanken uit te krijgen die je met alle geweld heen en weer slingeren. En het wordt er alleen maar beter op want de tweede sloopkogel volgt meteen daarna met Altar of the Damned. Ik kan niet meteen beschrijven wat mij zo boeit aan deze band maar negen kansen op tien zal het aan de riffs liggen. Ze zijn gewoon zo energiek en beuken genadeloos in op je trommelvliezen.

Het zijn vanzelfsprekend echter niet de riffs die het mooie weer maken in een band, de drummer met zijn muzikaal hoog te plaatsen slagwerk en de zang mogen zeker ook eens in de spotlight staan. Laten we er ook even de titeltrack bijnemen die van een iets rustiger kaliber is. Het is te zeggen, rustig is hier wel heel relatief, want naast loodzware en beukende trage stukken krijgen we ook hier weer het nodige instrumentale geweld te verwerken. Storend? Allerminst, zeker als je wel eens stevigere kost lust.

Malkavian. Een naam om zeker te onthouden. Eens te meer omdat Annihilating the Shades het wel eens tot thrashmetalplaat van het jaar zou kunnen schoppen. Het is een klasseplaat van formaat waar je gewoon nooit genoeg van krijgt. Verplichte aanschaf dus!