Af en toe krijgen we op de redactie iets voorgeschoteld wat niet meteen tot onze dagelijkse kost behoort. En al is ons smaakpalet de laatste jaren al rijkelijk uitgebreid met drones en ambient, dan nog kostte het enige moeite om The Western Lands van Barst meteen te kunnen waarderen. Dit project van Bar(s)t Desmet is immers één lange trip, opgebouwd uit vele lagen ambient, shoegaze, drones, metal, en – jawel – elektronica.

Wellicht was het vooral dit laatste element dat ervoor zorgde dat The Western Lands, bestaande uit twee nummers van een goeie twintig minuten, hier wat trager doordrong. Maar eenmaal dit album op de tong gelegd was, was het vooral genieten van alle smaken die zich langzaam manifesteerden. De hoes representeert de muziek dan ook uitstekend: talloos veel lagen, die zich grillig over elkaar heen verdringen. Van de sfeervolle, soms dreigende opbouw, tot pompende drones die je langzaam in vervoering brengen. Soms monumentaal en log, maar tegelijk ontzettend aanstekelijk. Zo nodigt het pompende ritme na ongeveer veertien minuten The Treshold gewoon uit tot een bezwerende dans. En dan moet het bedreigende slot er nog aankomen, dat uitmondt in een etherisch geluid met onheilspellend gefluister. Voor de hand liggend is het nooit, prikkelend altijd.

Wat we bij dit soort albums graag doen, is op zoek gaan naar de ideale setting om ernaar te luisteren. Welnu, de vervreemding die van dit album spat, lijkt een ideale soundtrack om ver in de nachtelijke uren door de lege straten van een stad te dwalen. Niet toevallig wordt op dit album dan ook verwezen naar William S. Burroughs, (The Western Lands is een boek van hem), een auteur die bekend staat voor zijn cut-up techniek (teksten verknippen en terug aan elkaar plakken), drugsgebruik en ‘paranoïde fictie’. De link met de muziek is meer dan duidelijk.

Voor dit album werd overigens samengewerkt met tal van artiesten, wie vertrouwd is met het genre hoort vast wel enkele belletjes rinkelen: Mike Armine (Rosetta), Dehn Sora (Treha Sektori, Sembler Deah), Karen Willems (Inwolves), Mathieu Mathlovsky (Mathlovsky), Nicolas Van Meirhaeghe (Empusae, Onus), An-Sofie De Meyer (FÄR), Tokyo Oyo and Herr Man.

Kortom: The Western Lands is een weerbarstig plaatje dat enige tijd nodig had om helemaal te bezinken, maar uiteindelijk een hallucinante trip bleek te zijn, die enkel rijker wordt bij elke luisterbeurt.