Metalrockx

Er zijn weinig festivals die ik de States benijd, maar ProgPower USA is er een van. Progressieve power metal ligt de laatste jaren in mijn bovenste schuif en na het ter ziele gaan van PPM Fest, is er een gat in de Belgische metalmarkt. Straf is dat je zover moet reizen om voornamelijk Europese bands te bekijken, maar gelukkig worden deze regelmatig verleid om het optreden te filmen, zoals in dit geval de Zweedse progressieve metalband Seventh Wonder.

Seventh Wonder was voor mij een nobele onbekende, tot zanger Tommy Karevik de opvolger werd van Roy Khan bij Kamelot. De band was nooit actief op grote schaal en de promotie van de frontman maakte de dingen allesbehalve eenvoudiger. Toch zaten er kansen in de agenda tussen de albums Silverthorn en Haven, zodat er weer leven werd geblazen in deze formatie. De media was ook nieuwsgierig naar de oude band van Karevik, wat zorgde voor een uitnodiging op dit gereputeerde festival.

Alles draait rond de volledige uitvoering van het conceptalbum Mercy Falls, een donker dramatisch verhaal over een man die verongelukt in een autocrash en in coma droomt over een alternatief leven in het dorp Mercy Falls. Terwijl zijn zoon hem probeert te redden met een transplantatie, vernemen we dat dit mislukt, aangezien het zijn natuurlijke zoon niet is; een ontdekking die tevens de oorzaak was van dit ongeluk. Op het moment dat de man beslist dat hij wenst te ontwaken, maakt zijn vrouw echter een einde aan de reanimatie…

Dit verhaal wordt knap en getrouw uitgevoerd, vrij van alle geluidsfragmenten en gesproken tussenstukken, die op de studioplaat het ritme braken en voor mij storend overkwamen. Weinigen slagen erin om van een concept een coherent en aangenaam muzikaal geheel te maken. Queensrÿches Operation Mindcrime heeft de lat hoog gelegd en hier klinken toch een paar saaie momenten, zodat de hele rit in één trek uitzitten een opgave is. In het tweede luik horen we een compilatie van livenummers uit de rest van het repertoire, met aan het eind een geweldige akoestische medley.

De associaties met Kamelot liggen voor de hand, maar de composities zijn een stuk complexer. De nadruk ligt hier meer op het progressieve element in de richting van Dream Theater – met meer emotionaliteit – en minder op power metal. Liefhebbers van het technisch progressieve van laatstgenoemde band en Pagan’s Mind – maar met een overvloed aan melodieën – moeten dit zeker een paar luisterbeurten geven.

Tommy’s zang is dominant en prominent in de mix aanwezig; wat niet gezegd kan worden van de gitaar en keyboards. Meestal komt bij dit soort formaties de sologitarist in de spotlight, met interactie met de toetsen, doch in dit geval neemt jammer genoeg de ritmesectie de bovenhand – weinig verrassend met een bassist als bandleider – waardoor de creatieve muzikanten dreigen te verdrinken. Toch krijgen de individuele artiesten hun moment van glorie, zoals de verscheidene solospots in het met sterke instrumentale passages doorspekte Break the Silence.

Dit is veel meer dan slechts die andere band van de zanger van Kamelot. Dit is een kwalitatief overtuigende liveopname van een schromelijk ondergewaardeerde band. The Great Escape dateert reeds van zes jaren geleden, maar het nieuwe contract bij Frontiers Records brengt alles in een stroomversnelling. Eerst dit livealbum als goedmaker voor de lange stilte, inclusief twee nieuwe nummers en volgend jaar de lang verwachte nieuwe plaat. Ik hoop dat ze bij de volgende tour ook ons land aan doen.

Tracklist:

seventh-wonder