Bjorn Wielockx

Als Belgische band is het sowieso niet makkelijk om met je plaat veel aandacht te krijgen. Wanneer This Can Hurt zijn debuutplaat When Nothing Matters uitbracht, kwam rond dezelfde tijd één van de bandleden zwaar ten val. Hierdoor is de promotie van het eerste werkje in het water gevallen. Een jaar na datum is band klaar om alsnog potten te breken. Wij van Amped-Up waren benieuwd naar deze rockplaat.

Op de Facebookpagina van de Belgen zie ik namen voorbij komen als Muse, Massive Attack en Nine Inch Nails. Het is vooral de laatste die me wist te triggeren. Wanneer het eerste nummertje, If You Go, uit m’n boxen knalde, sprong er me nog een naam te binnen. Wanneer de vocal voor de eerste keer van zich laat horen denk ik instant aan Marilyn Manson.

Zoals je kan verwachten van een band die Nine Inch Nails als één van zijn invloeden erkent, is er ook wat elektronische muziek aanwezig. Helemaal niet storend, integendeel zelfs. Ze zorgen ervoor dat er op deze When Nothing Matters continu een donker sfeertje blijft hangen, zelfs wanneer This Can Hurt écht de rockkaart speelt.

Als hardcoreliefhebber ben ik gepassioneerd door harde en snelle muziek. Het was even wennen aan de maat van de Belgen, maar na enkele luisterbeurten kan ik toch zeggen dat ik gevallen ben voor de rockerige soms commerciële sound van This Can Hurt. Het is doordat ze de deur naar de duisternis continu op een kier laten dat de effectieve overstap zo gemakkelijk wordt. Het zorgt ervoor dat je telkens weer opnieuw geboeid blijft luisteren.

Uiteindelijk luister ik vaak naar het schijfje al moet ik wel toegeven dat mijn gemoedstoestand veel doet over hoe ik over deze debuutplaat oordeel. Vaak ben ik niet te vinden voor het tragere tempo, maar daar kunnen de Belgen weinig aan doen. Deze When Nothing Matters is een plaat die mijn muzieksmaak weer wat heeft weten te verbreden, missie meer dan geslaagd dus.

Tracklist: