Afgelopen woensdagavond verzamelden headbangers zich in de Zénith Aréna in Lille voor een explosieve (en behoorlijk hete) avond van metalcore, ska en punkrock (ja, in die volgorde!). De Canadese punkrockveteranen van Sum 41 stonden aan het hoofd van het evenement, met ondersteuning van de Franse metalcoreband Landmvrks en de legendarische Amerikaanse ska-band Fishbone.
Wanneer de tempraturen zorgen voor spontane zweetuitbraken is het weer die tijd van het jaar: Festivals! Ook dit jaar belooft het Nederlandse punk en hardcorefestival Jera On Air weer een prachteditie te worden. Met Parkway Drive, Rancid en Flogging Molly zijn de afsluiters al even bekend. Wie het festival al langer dan vandaag kent, weet dat zelfs de kleinste namen op de affiche de moeite zijn om te checken. Om je te helpen bij het uitstippelen van je onvergetelijke driedaagse, selecteerde wij per dag onze vijf aanraders.
Na de eerste stevige feestnacht kan je er maar best voor zorgen dat je fris en monter present tekent bij één van de openers van de eerste volwaardige festivaldag. In de Vulture Stage staat de winnaar van Guts & Glory bandcontest: de Nederlandse rockband Girlsgirlsgirls. In het verleden was het blokkenschema ons altijd gunstig gezind, waardoor we de lokale talentvolle band steevast konden gaan bekijken. Dit jaar is de timetable ons echter minder goed gezind, en kiezen we voor het eerst voor het alternatief.
Met de Duitse innovatieve hardcoreband Slope staat er in de intiemere Buzzard een zwaardere optie geprogrammeerd. In eerste instantie vonden we het een vreemde zet dat de Duitsers als opener moesten aantreden, maar samen met de lokale helden van Girlsgirlsgirls gaan ze ervoor zorgen dat een groot deel van de festivalgangers al vroeg present zullen tekenen op de festivalweide. Slope bracht in de lente van 2021, wanneer de pandemie onze wereld nog in zijn macht had, met Street Heat één van de beste hardcoreplaten van de afgelopen jaren op de markt. We twijfelen er niet aan dat de nieuwere nummers (Purple Me, Trainsurfing,…) in combinatie met de oudere ( Goodbye Mr Dandy, Thorns,…) voor een intensieve ochtend work-out zullen zorgen.
Jera On Air weet ons telkens weer een affiche voor te schotelen waar je draaierig van wordt. Niet alleen de gedachten dat je weer van de ene stage naar de andere moet spurten, maar ook de hartverscheurende keuzes die je zal moeten maken doen het (angst)zweet al uitbreken. Haal ik die ene show wel als ik eerst nog snel even mijn favorietje drankje ga halen? Maak ik hier wel de juiste keuze? Hoe zou het er nu aan toegaan bij de andere show? Om nog maar te zwijgen over extra moeilijkheden zoals het openbaar zwembad van Ysselsteyn dat zich op enkele minuten verplaatst naar de festivalweide? Laat ons hopen dat we dit jaar kunnen genieten van het beste van de punk- en hardcorescène onder een stralend zonnetje.
Één van die onvermijdelijk clashes is die tussen Ghøstkid en Distant. Twee bands welke mijlenver uit elkaar liggen, maar toch stonden ze beide met stip genoteerd in onze agenda. Toen we de overlapping zagen bloede ons hart, al was de keuze snel gemaakt. Ondanks het feit dat het nieuwe project van Sebastian „Sushi“ Biesler (Ex-frontman Eskimo Callboy/Electric Callboy) ons meer dan overtuigd had, kiezen we toch voor de brutere optie. De Rotterdamse extreme deathcoreband Distant gaat voor één van de hoogtepunten van het festival zorgen. Dat ze geprogrammeerd staan in de stage zonder barrière gaat het geheel alleen maar onvergetelijker maken.
Ook dit tijdslot heeft een overlapping waar we spontaan zuuroprispingen van krijgen. De Australische hardcoreband Speed, die nog maar sinds 2019 bezig is aan zijn muzikale trektocht, staat bekend om zijn energieke liveshows. Hopelijk laten ze nog wat heel van de Buzzard stage. Toen we de overlapping met Attila zagen, neigde onze voorkeur naar Speed. Wanneer Fronz (Chris Fronzak) frontman van Attila in een videoboodschap liet weten dat ze ook op Jera On Air de tiende verjaardag van de vijfde langspeler About That Life kwamen vieren, draaide onze voorkeur.
Er staan zoveel goede nummers op deze plaat die voor een uitgelaten sfeertje zullen zorgen. Denk dan aan Party With The Devil, The New Kings, Break Shit en de titeltrack. Het feit dat de Amerikanen dit album in zijn totaliteit zullen spelen, zorgt ervoor dat ze nog ruimte hebben voor één of twee extra nummers. Hopelijk kiezen ze voor nummers uit het oudere repertoire (Rage, Payback,…) wat deze tijdsreis nog beter zal maken.
Bizkit Park is een band die precies weet hoe ze het feest naar elke locatie moeten brengen. Als je ze nog nooit hebt gezien en je beschouwt jezelf als een nu metal fan, dan moet dit absoluut je nummer één prioriteit zijn op vrijdag. Ze weten alle beste nu metal bands samen te brengen voor één episch groot feest.
Gedurende de 45 minuten durende set zal je een enorme wilskracht nodig hebben om niet meteen in beweging te komen, want ze weten precies hoe ze het publiek van begin tot eind in beweging krijgen. Hun optreden op Graspop zit nog vers in mijn geheugen, maar ik verlang nu al naar het volgende optreden.
Een groot deel van de bezoekers zal reikhalzend uitkijken naar de vrijdagavond. Niemand minder dan Papa Roach zal dan met zijn nostalgische pletwals proberen om de Eagle stage met de grond gelijk te maken. De band heeft zoveel klassiekers dat er geen twijfel over bestaat dat het een feestje zal worden. Toch raden wij aan om tegen de stroom in naar de andere uithoek van het festival te trekken. In de Hawk staat met het Hollandse De Hardheid na The Interrupters en Random Hand nog wat SKA op de agenda.
Met al meer dan vijfentwintig jaar op de teller, weet deze band als geen ander, hoe het er samen met het publiek een feestje van kan maken. Het kleine tentje zijn planché kan meer best tegen wat geskank tegenkunnen, want dat er gedanst zal worden is een understatement. Qua partygehalte gaat dit één van de meest intense belevingen worden van het weekend, stil staan is geen optie. Kutmuziek op de radio, kutmuziek op de TV maar niet op Jera!
Eindelijk! Na zo’n anderhalf jaar zonder een intense hardcoreshow was het zover. Nog eens lekker dicht bij elkaar in een zaaltje, en dan nog in één van mijn favoriete concertzalen. De Stip in Ham staat garant voor goed geluid, fijne medewerkers, een zeer intieme setting én een zeer uitzinnige crowd. Het is een jeugdhuis waar elk weekend, in normale tijden, iets te beleven valt. Naast de gekende fuiven organiseert het ook om de zoveel tijd een intense hardere-avond. Pop in/uit/van Ham was aan zijn eenentwintigste editie toe, en zoals de naam doet vermoeden hadden de aanwezige bands allemaal een connectie met de gemeente. Op de affiche prijkten drie namen die in onze streek steevast voor een vermakelijke show zorgen. Met Big Fat Toddlers, Moments en The Waiting Game had de organisatie een gevarieerd aanbod geselecteerd, voor elk wat wils dus. (meer…)
Deze zomer had de Kempense gemeente Duffel gedurende twee dagen in de ban moeten zijn van het punkvirus. Dit tot wanneer een compleet verschillend virus de kop opstak. Geen Brakrock Ecofest dus dit jaar. Uitstel betekent echter geen afstel. Met vrijdag 6 en zaterdag 7 augustus 2021, zijn de data voor het tienjarig jubileum van het festival alvast bekend. (meer…)
De eerste festivaldag van Jera On Air stond bol van de goede concerten. The Interrupters, Ignite, Drug Church en afsluiter Enter Shikari wisten het meeste indruk op me te maken. Het verslag van de eerste festivaldag kan je hier terugvinden. Het was warm, ontzettend warm. De tweede festivaldag ging het nog warmer worden. Al vroeg op de ochtend werd ik uit mijn tent gebakken, en kon ik me beginnen klaar te maken voor de opener van de dag. Met LANDMVRKS en Searching For Relief had de organisatie twee namen weten te strikken waarmee de weide al vroeg op de dag langzaam volliep. Dit ondanks de veel te tropische temperaturen. (meer…)
