Conjurer mag dan misschien niet de bekendste Britse band zijn in de Lage Landen aan de andere kan van de kleine plas is dat helemaal anders en daar zijn ook met een stuk meer dan bij ons. Vorige maand brachten deze relatief jonge snaken Páthos uit bij Nuclear Blast, jonge snaken die al acht jaar aan de weg timmeren en voor de pandemie al te zien waren op ondere andere befaamde alternatieve festivals als Euroblast of Complexity Fest.
Een aantal weken geleden kregen we het nieuws te horen dat de Deense prog rock- & metalformatie Cold Night For Alligators een opvolger klaar had voor het schitterende Fervor uit 2018. Ondergetekende ging meteen zijn oor te luisteren leggen en had hoge verwachtingen. Of die ingelost werden? Zeker weten.
Bostonians Wilderun brachten in 2019 met Veil of Imagination een meer dan denderend album uit vol progressieve metal van de bovenste plank en werd met open armen ontvangen door de gespecialiseerde pers aan beide kanten van de grote plas, van traditionele folk metal naar prog metal, een grote stap voor de mensheid maar een kleine stap voor Wilderun.
Het was dus uitkijken naar de opvolger die de titel Epigone meekreeg en vooral of de erfgenaam van Veil of Imagination even hoge toppen zou scheren. Keerde de band terug naar haar folk roots of is de progressieve impuls opnieuw te horen op hun vierde worp?
Als redacteur is het altijd eens fijn om je aan een promo te wagen die wat buiten je comfortzone ligt. Zo heb ik ontdekt dat ik naast mijn vertrouwde genres ook nog verliefd kan worden op nieuwe ontdekkingen. Persoonlijke toppers wat dat betreft is de Britse psychedelische rockband Cassels en de Belgische alternatieve bands Vonnis en Onmens. Een nieuw jaar betekent voor vele een resem aan goede voornemens, ik had er slechts één. Mij wat vaker uit mijn comfortzone doen treden om mijn muzieksmaak weer wat te kunnen verbreden. Eerste “slachtoffer” is de Britse progressieve metalband El Moono die met Temple Corrupted onlangs een veelbelovende ep uitbracht. (meer…)
Dat VOLA een topband is wisten alle moderne prog metalliefhebbers al langer. Met hun derde langspeler, Witness, bewijzen de Denen al het goede dat in het verleden over hen verteld werd. Bevestigen na Inmazes was geen sinecure en toch deed Applause of a Distant Crowd het met de vingers in de neus. De bloeddorstige critici zaten met geslepen pen te wachten op Witness, helaas voor hen zullen ze niet anders kunnen dan lovend schrijven over hun opus #3 die opnieuw een schot in de roos is en de productie naar een ander level brengt.
