Stany Criel

Het Zweedse Svvamp brengt ons met zijn gelijknamige debuut weer een leuke toevoeging aan het vintage rockgenre en sluit hierbij naadloos aan in het rijtje bands die tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond schieten. Dit trio bestaande uit Adam Johansson (zang en drum), Erik Ståhlgren (bas) en Henrik Björklund (gitaar) maakt dan ook dankbaar gebruik van de invloeden die zijn aangereikt door de meesters uit het verleden.

Opener Serpent In The Sky en opvolger Fresh Cream bevatten een onmiskenbare Hendrix-groove waarbij ook de zang sterk doet denken aan de fraseringen van de meestergitarist. Ik meen hier in het laatste ook wat Harlem Shuffle-invloed te bespeuren. Het basloopje en de psychedelische gitaarsound van Burning Down doet dan weer in eerste instantie denken aan Pink Floyds Money.

Met het dromerige Free At Last, en voeg daar ook maar Time en Big Rest aan toe, gaan we de meer rustige toer op waarbij vooral Free At Last doet denken aan de beginjaren van The Rolling Stones qua zang maar met een southern rockbegeleiding die dan weer refereert naar The Eagles, Lynyrd Skynyrd en Creedence Clearwater Revival.

Een bescheiden portie doom rock krijgen we dan weer in de vorm van Oh, Girl met uiteraard heel wat elementen die verwijzen naar het beginnende Black Sabbath en het enige nummer dat wat meer varieert qua ritmiek en tempo.

Want echte uptempo rockers moet je op dit debuut niet verwachten. Wel met blues doordrenkte midtempo nummers die worden afgewisseld met het malsere southern rockwerk. Svvamp valt dan ook het best te consumeren op een bloedhete dag, met je luie reet lekker in de ligstoel. Maar dat zal dan wellicht weer voor een volgende zomer zijn.