Rotthier Peter

Hoe breng je de psychedelische rock/blues muziek uit de jaren zeventig over naar het tweede decennium van de 21° eeuw? Vraag het eens aan de Noorse zangeres, Heidi Solheim, die samen met haar band Pristine ondertussen al toe is aan album nummer vier. Hun debuut verscheen in 2011 en tussendoor maakte Heidi nog drie solo-albums, dus je kan wel zeggen dat deze dame een bezig bijtje is.

Als je er dan ook nog in slaagt om de luisteraar van je stoel te blazen met zowel je composities als je vocale kwaliteiten, dan kan je wel zeggen dat dit een echt goudhaantje is. Heidi is verantwoordelijk voor zowel de muziek als de teksten van Pristine en zoekt haar inspiratie in de seventies bij mensen als Jimi Hendrix, Pink Floyd, Led Zeppelin, Cream, Grand funk Railroad om de bekendste te noemen.

Die mix zorgt voor negen songs, die er allemaal staan als een huis. Het ene moment gaat het er lekker stevig aan toe (Rebel Song), maar er is ook plaats voor epische mijmeringen zoals in het meeslepende The Perfect Crime. Heidi heeft alvast kaas gegeten van het schrijven van muziek, waarbij de jeugd in de jaren zeventig compleet wild van werd. Heel wat vijftigers en zestigers moeten dit gewoon uitproberen. Het lijkt wel of de tijd van Woodstock opnieuw geland is in Noorwegen dankzij Pristine.

Voor jonge snaken is dit eigenlijk ook een must want Solheim laat je kennismaken met de basis van ons geliefde genre opgenomen met hedendaagse technieken en dat zorgt voor heel wat nostalgische kippenvelmomenten zoals in Jekyll & Hyde waarin Heidi al haar talenten kwijt kan.

Tracklist: