Lik - Carnage

Label: Metal Blade Records

Ashley Bickx

Binnen het kamp van Metal Blade Records was het al een aantal weken bijzonder stil als het op death metal aankomt. Gelukkig komt hier op 4 mei verandering, want dan kunnen de liefhebbers van lekker ouderwetse Zweedse death metal opnieuw in hun handjes wrijven. Het zweedse trio Lik is met Carnage toe aan zijn tweede wapenfeit na het in 2015 verschenen debuutalbum Mass Funeral Evocation. Of deze band een stap vooruit gezet heeft, kan je lezen in onderstaande review!

Als het op muzikale achtergrond aankomt, zit het bij de leden van Lik wel snor. Bands als Bloodbath en Katatonia mogen binnen het metalgenre gerust als gevestigde waarden beschouwd worden. Een gegeven dat de verwachtingen alleen maar doet toenemen.Verwachtingen die van bij de eerste noten vrijwel meteen ingelost worden, want opener To Kill bevat vrijwel alle ingrediënten die de Zweedse afdeling kenmerken: snedige riffs, galopperend drumwerk en een uitermate rauwe strot. Iets wat tijdens sterke nummers als Dr Duschanka en Death Cult volledig tot zijn recht komt.

Ondanks het feit dat het tempo globaal genomen hoog tot zeer hoog ligt, deinst Lik er in geen geval voor terug om redelijk wat melodie in het muzikale geheel te verwerken. Iets wat sterk tot uiting komt in de vele korte, maar krachtige solo’s die op dit schijfje terug te vinden zijn. Qua songwriting begrijpt dit drietal duidelijk de kneepjes van het vak, want de songs zijn stuk voor stuk sterk gebald om en rond de drie minuten, wat ervoor zorgt dat het hele album aan een sneltempo voorbij raast.

Ondanks het feit dat Carnage gerust beschouwd mag worden als een headbanger van formaat, kan moeilijk gesteld worden dat dit een grensverleggend plaatje geworden is. Binnen het deathgenre is de ruimte voor vernieuwing evenwel zeer gering geworden, maar toch verwacht de luisteraar om met enkele, zij het dan subtiele nieuwigheden geconfronteerd te worden. Iets wat Lik jammer genoeg niet kan presenteren, maar gelukkig is de muziek van een hoog niveau, waardoor we dit punt van kritiek graag met de mantel der liefde bedekken.

Concluderend kan dan ook gesteld worden dat Lik met dit tweede wapenfeit al het goede van het debuutalbum heeft weten te bevestigen: op muziek-technisch vlak valt er niets aan te merken, het horror concept is tot in de puntjes uitgewerkt en het artwork is om duimen en vingers van af te likken. Het predikaat ’topper’ mag dan wel niet van toepassing zijn, toch is deze Carnage een uiterst genietbaar plaatje geworden dat garant staat voor menig uurtjes headbangen.