Nu ik na een korte periode van invaliditeit opnieuw terug de oude begin te worden, was het nog eens tijd voor een ouderwets weekendje boordevol metal. Waar het op zaterdag nog de Impericon Never Say Die Tour was die op het programma stond, was het een dag later weer prijs. Ditmaal geen verre autorit naar Brugge, maar een korte verplaatsing naar de Trix in Antwerpen. Het menu dat de Belgische metalzaal bij uitstek ons vanavond voorschotelde, was werkelijk om van te watertanden: The Charm The Fury, Amaranthe en Eluveitie. Groovy metalcore, poppy power metal en folk metal. Het ideale recept voor een prachtige avond. Het verslag kan je hier lezen.
Ondertussen heb ik het genoegen om tien maanden deel te mogen uitmaken van het Amped-Up-team. In die tien maand heb ik heel wat albums weten te reviewen, maar ook heel wat Belgische concertzalen afgeschuimd om de passerende bands van een passend verslag te voorzien. In die tien maanden is er één constante vast te stellen, namelijk The Charm The Fury. Wie Amped-Up enigzins volgt, zal wel al lang doorhebben dat deze Amsterdamse metalband onder leiding van frontvrouw Caroline Westendorp mij heel nauw aan het hart ligt. Vanavond is het reeds de derde keer op een half jaar tijd dat ik hen live aan het werk mag zien, na de verschroeiende passage in Kavka als publiekopwarmer voor metalcoregrootheden Bury Tomorrow en de doortocht in Torhout op de releaseshow van het nieuwste album van labelmaatjes en Belgische metaltrots Spoil Engine. In tussentijd mochten ze ook nog het podium van Pinkpop afbreken en stonden ze op de buhne met thrashlegende Slayer. The Charm The Fury is al maanden op kruissnelheid en dat mocht ook het talrijk aanwezige publiek vanavond aan den lijve ondervinden. Weliswaar zonder gitarist Rolf Perdok, want het drukke tourschema zorgt er natuurlijk voor dat er voor gezin en familie weinig tijd overblijft. Een beslissing die ook de leden van The Charm The Fury met veel respect aanvaard hebben. Gelukkig kunnen deze dame en heren al maanden rekenen op de gitarist van Stat!c, die werkelijk schitterend werk levert op de gitaar.
Peter Smet – Chimaera Photography
Over de setlist vanavond kunnen we kort zijn, want die is het komende half jaar nauwelijks veranderd. Op zich geen probleem, want sleutelen aan dergelijk, strakke setlist zou zonde zijn. Als publieksopwarmer heb je natuurlijk maar een korte tijd ter beschikking, waardoor je als band het tempo zo hoog mogelijk wilt houden. Hierdoor is er jammer genoeg geen plaats voor een schitterend nummer als Blood And Salt. Waar het zes maand geleden nog enigzins wennen was voor de band aan de nieuwe nummers, is de machine ondertussen duidelijk van de broodnodige olie voorzien, want The Charm The Fury zette gewoonweg wederom een dijk van een prestatie neer. Van bij opener Weaponized tot afsluiter Carte Blanche, het enige nummer vanavond trouwens van het debuutalbum A Shade Of My Former Self, gingen heel wat kopjes in de zaal op en neer. Ook tijdens Echoes werd er enthousiast meegezongen. Een moshpit zat er jammer genoeg niet in, maar ook dit gegeven voelde Caroline Westendorp perfect aan. Waar veel bands hopeloos zouden smeken om wat beweging in de zaal, hield zij het bij een simpel verzoek tot headbangen. Een verzoek waar trouwens gretig op werd ingegaan. Topprestatie die het beste deed verhopen voor de rest van de avond!
Peter Smet – Chimaera Photography
Setlist:
- Weaponized
- Down On The Ropes
- Echoes
- The Future Need Us Not
- Songs Of Obscenity
- Carte Blanche
Eluveitie mag dan wel de avond afsluiten, gelukkig mag Amaranthe vanavond zijn ding doen als co-headliner, want een lagere hiërarchische positie voor deze band is gewoonweg ondenkbaar. Doorheen de jaren heb ik Amaranthe zien uitgroeien tot een speler van wereldniveau. In 2013 zag ik deze Zweden voor het eerst live aan het werk in de marquee van Graspop-editie 2013. Een optreden dat mij persoonlijk altijd bijgebleven is door het enthousiasme en de strakke podiumpresence van deze band. Niet in het minst door de prachtige frontlady Elize Ryd, die bovendien beschikt over een stem van een ware nachtegaal. Maar genoeg over het verleden, want ook vanavond zorgde Amaranthe voor een prestatie van formaat. Teleurstellen staat duidelijk niet in het woordenboek van deze band. Iets wat eerder dit jaar al duidelijk werd toen Amaranthe als headliner Headbanger’s Balls Fest 2017 mocht afsluiten.
Peter Smet – Chimaera Photography
Zelfs een bassist in het gips hield deze machine niet tegen. Opener Maximize zette meteen de zaal in brand. Vooral de samenzang tussen de drie vocalisten zorgde bij momenten voor kippenvel. Wat een drie klasbakken. Ik zie het hen weinigen nadoen om eerlijk te zijn. De ene na de andere hit volgden elkaar in sneltempo op. De setlist vormde een mooi evenwicht, waarbij geen enkel album vergeten werd. Het meest recente album Maximalism was vanzelfsprekend het best vertegenwoordigt. Een gegeven dat de fans met een brede glimlach omarmden. Tijdens Amaranthine werd er door de fans luidkeels meegezongen. Hunger vormde het sluitstuk van de reguliere setlist, maar de liefhebbers hadden dan wel al door dat er nog heel wat moois in het verschiet lag.
Peter Smet – Chimaera Photography
Na een korte, vestimentaire pauze, kwam de band terug het podium op, Elize als laatste. Weg met het rode topje, welkom black dress met decolleté bijna tot aan de navel. Het deed de temperatuur in de zaal meteen nog wat stijgen. Maar liefst vier bissnummers kregen we voorgeschoteld. That Song tekende voor het meeklapmoment van de avond, waarna er met Boomerang en Drop That Cynical toegewerkt werd naar de absolute climax van de avond. Een climax in de vorm van het nummer The Nexus, dat de grote doorbraak betekende voor deze band.
Na maar liefst 17! nummers en een drumsolo om U tegen te zeggen, kwam er, nog steeds, veel te vroeg een einde aan de show van Amaranthe. Wat een prestatie! Wat een band! Genieten met de grote ‘G’. Iets wat ik duidelijk niet alleen vond, want bij de meeste aanwezigen stond er al een gigantische smile op het aangezicht te bewonderen. En dan moest het beste nog komen…
Setlist:
- Maximize
- On The Rocks
- Fury
- Dynamite
- 1.000.000 Lightyears
- Electroheart
- Invincible
- Amaranthine
- Digital World
- Drum Solo
- True
- Endlessly
- Call Out My Name
- Hunger
- That Song
- Boomerang
- Drop Dead Cynical
- The nexus
Na het krachtige optreden van Amaranthe was het de beurt aan Eluveitie om Trix te doen daveren op zijn grondvesten. Als band heeft dit Zwitserse gezelschap een bewogen periode achter de rug. Liefst drie bandleden verlieten het schip, waaronder zangeres Anna Murphy. Hierdoor moest bandleider Chrigel Glanzmann op zoek naar een nieuwe frontvrouw, gitarist en drummer. Ondanks het feit dat enkele fans vreesden voor het einde van de band, weten we ondertussen wel al dat Eluveitie niet klein te krijgen is. Integendeel zelfs, de band lijkt sterker dan ooit tevoren. Dat werd meteen duidelijk van bij de start: Opener Your Gaulish War schudde het publiek wakker uit een korte pauze, maar het was vooral met het nummer King dat Eluveitie meteen een eerste hoogtepunt wist neer te zetten.
Peter Smet – Chimaera Photography
Waar Chrigel Glanzmann tijdens het eerst quartet aan nummers nog de vocalen voor zijn rekening nam, was het daarna de beurt aan Fabienne Erni om te laten zien wat ze in haar mars had. In augustus bracht de band immers nog een tweede, akoestische album uit, genaamd Evocation II – Pantheon. Een album waar de band enorm trots op is en wat ze maar al te graag wouden delen met het publiek. Om maar meteen duidelijkheid te scheppen: wat Fabienne Erni vanavond op vocaal gebied liet horen, deed de herinnering aan Anna Murphy plotsklaps verdwijnen als sneeuw voor de zon. Wat een présence, wat een stem! Lvgvs en Catvrix deden het haar op armen wederom rechtkomen, maar het was vooral hetgeen Fabienne Erni liet horen tijdens Artio dat mij werkelijk tot tranen toe wist te bewegen. En ik denk dat ik niet de enige was vanavond. Alleen al hiervoor verdient Eluveitie het allergrootste respect.
Peter Smet – Chimaera Photography
Ook het aanstekelijke Epona mocht vanavond niet ontbreken en deed het aanwezige metalpubliek zowaar dansen. Na het strakke Thousandfold, was het opnieuw aan Fabienne Erni om haar engelenstem door Trix te doen weergalmen. The Call Of The Mountains en A Rose For Epona werden met zo veel emoties, finesse en bravoure gebracht, dat het aanwezige publiek er zelfs stil van werd. Een stilte die snel verbroken werd, want voor het slotstuk trok Eluveitie nog eens alle registers open. Ondertussen moest Chrigel Glanzmann zijn instrument opnieuw finetunen, maar zelfs dat haalde de schwung op geen enkel moment uit het optreden. Integendeel zelfs, want dit kwam de authenticiteit alleen maar ten goede. Ook nieuwbakken drummer Alain Ackerman mocht vanavond zijn kunnen laten zien en hoe! Wat hij liet horen, was ongetwijfeld de allerbeste drumsolo die ik tot nu toe ooit gehoord heb!
Peter Smet – Chimaera Photography
Met Helvetios kwam er einde aan de setlist, maar geen optreden van Eluveitie zonder de oerklassieker Inis Mona. De enthousiaste roep van het publiek tot meer, werd snel van een passend antwoord voorzien, want in no time stond de band terug op het podium om het aanwezige publiek te trakteren op een spetterende versie van Inis Mona. Meteen ook het einde van een legendarisch avond.
Peter Smet – Chimaera Photography
Een conclusie is wat mij betreft overbodig: The Charm The Fury, Amaranthe en Eluveitie tekenden misschien wel voor de allerbeste en strafste metalavond, die ik ooit mocht aanschouwen. Het geluid zat van het begin tot het einde retestrak, muzikaal spatten de vonken er van af en op vocaal vlak was het gewoonweg subliem. Dit was een avond die ik nooit zal vergeten en dat meen ik oprecht.
Setlist:
- Your Gaulish War
- King
- Nil
- Omnos
- Lvgvs
- Catrvrix
- Artio
- Epona
- Thousandfold
- The Call Of The Mountains
- A Rose For Epona
- Kingdom Come Undone
- Tegernakô
- Drum Solo
- Havoc
- Helvetios
- Inis Mona
Met dank aan concertfotograaf Peter Smet (Chimaera Photography) en aan Nuclear Blast om mij de gelegenheid te geven om dit spektakel te mogen aanschouwen als journalist voor Amped-Up.
0 reacties