Alcatraz 2022: ’tien om te zien’ op vrijdag 12 augustus 2022!
Ashley Bickx

De organisatie van Alcatraz had vorig jaar het genoegen om het eerste grote metalfeestje sinds het uitbreken van de Coronacrisis te kunnen en vooral mogen organiseren. Tot drie weken op voorhand was het namelijk nog nagelbijtend afwachten of onze (r)overheid al dan niet stokken in de wielen zou steken. Mocht het van de virologen – oftewel universitaire ‘broeksch*ters’ – afgehangen hebben was het geen waar geweest, maar bon. Het gezonde verstand mocht uiteindelijk dan toch zegevieren, waarna de organisatie werkelijk een huzarenstukje heeft weten af te leveren wat betreft het voorafgaandelijk screenen van alle aanwezigen. Een jaar later hebben we gelukkig opnieuw een normale editie op de planning staan, waarbij de organisatie overduidelijk kosten noch moeite gespaard heeft als het op de line-up aankomt. Zonder enige zin voor overdrijving kunnen we echt wel stellen dat de line-up van Alcatraz editie 2022 misschien wel de strafste is die we ooit hebben mogen aanschouwen. De organisatie is absoluut niet gezwicht voor het aantrekken van namen die nog weinig tot niets met metal te maken hebben, zoals we bij andere organisaties de laatste jaren jammer genoeg wel moeten vast stellen… Met plezier schotelen we u dan ook in drie delen per festivaldag tien bands voor die absoluut niet te missen zijn! Te beginnen uiteraard met festivaldag nummer 1, oftewel vrijdag 12 augustus!

 

April Art – Prison Stage – 10u45:

Deze Duitse nu-metalband heeft de eer om Alcatraz 2022 te openen op de Prison Stage. April Art is een opwindende en aantrekkelijke alternatieve/moderne rockband dat nu-metal combineert met metalcore en punk. De focus ligt zeker op de ruige en pittige zang van frontvrouw Lisa-Marie Watz. Met hun onlangs verschenen nieuw album Pokerface onder de arm is dit kwartet klaar om op dit vroege uur de slaap uit uw ogen te blazen. Harde, melodieuze songs, vol energie en passie. Zoals frontvrouw Lisa zegt: “De nummers zijn gemaakt voor het hier en nu, verdere partners zouden ons alleen maar afgeremd hebben. Zelfs als het moeilijke tijden zijn, wachten de fans op nieuwe muziek “… dat is April Art: luid, rebels, eigenzinnig en heel, heel positief! (CVP)

 

Grotto – La Morgue – 12u25:

Post-stoner van eigen bodem. Toen gitarist Marvin Dinneweth, bassist Jeroen Moerman en drummer Arno Tucker Cottyn elkaar ontmoetten op Desertfest in Antwerpen had niemand kunnen voorspellen wat er zou gebeuren. Geïnspireerd door het hele muzikale spectrum en met een flagrante minachting voor genreconventies en tradities, heeft hun muziek een sterkere band met progressieve en postrock dan met stoner en doom. Grotto construeert een muzikaal universum

gebouwd op ‘groovy’ en dichte riffs, maar de open akkoorden, ruimtelijke geluiden onderscheiden hen van hun leeftijdsgenoten. Tracks van meer dan tien minuten zijn eerder regel dan uitzondering en hun meest recente album Lantern of Gius spant wat dat betreft de kroon met slechts twee nummers. Na de succesvolle doortocht op de 2019-editie van Desertfest Antwerp is hun optreden op Alcatraz is de volgende stap in een veelbelovende carrière. (CVP)

 

Lorna Shore – Swamp Stage – 13u50:

Binnen het extreme deathcoregenre is de ster van Lorna Shore al lange tijd rijzende. De opmars begon op het ogenblik dat de band opteerde voor een meer zwartgeblakerde sound, waarbij CJ McCreery aan boord gehaald werd, hetgeen resulteerde in het furieuze, vaak allesvernietigende album Immortal. Vlak voor de release werd CJ echter beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag – een hot topic anno 2022 – waarbij de man in kwestie zonder ook maar enig recht van verdediging uit de band ‘gebonjourd’ werd. Geheel onterecht zo bleek, want CJ is er na geruime tijd in geslaagd om effectief zijn onschuld aan te tonen met betrekking tot een aantijging die maatschappelijk zo geconcipieerd geworden is dat enig recht van verdediging de facto ontoelaatbaar geworden is…

Lorna Shore bleef in tussentijd uiteraard niet stil zitten en haalde met Will Ramos een waardige vervanger voor CJ McCreery in huis. Tijdens de zomer van 2021 werd met de ep And I Return To Nothingness loodzwaar uitgehaald. Binnenkort wordt trouwens de opvolger van Immortal verwacht en zoals de sterren nu geschikt staan, mogen we ons opmaken voor misschien wel de meest extreme metalplaat van de voorbije jaren. Verwacht u aan massa’s blastbeats, flitsende gitaarriffs, gitzwarte structuren en vooral allesvernietigende breakdowns, waarbij de sloopkogel mogelijks slachtoffers zal eisen. De moshpit zal dan ook voorbehouden blijven voor de onbevreesden. (AB)

 

Suicidal Angels – Swamp Stage – 15u15:

Amper een jaar geleden tekende Suicidal Angels voor één van de ontelbare hoogtepunten van Alcatraz 2021. Iets wat de organisatie blijkbaar kon beamen, want deze sympathieke Grieken zullen de eer krijgen om ‘back to back’ te mogen aantreden in de Swamp Stage. Suicidal Angels staat garant voor een modern, doch ook old school thrashmetalgeluid dat iedere liefhebber van zijn of haar sokken weet te blazen. Agressie en melodie gaan hand in hand hetgeen resulteert in een aanstekelijke mix, waarbij stilstaan nagenoeg onmogelijk is en je quasi automatisch de circlepit wordt ingezogen. Setlist gewijs zal er ten aanzien van vorig jaar niet meteen veel veranderen. De fans wachten nog steeds op een waardige opvolger van het uit 2019 afkomstige Years Of Agression, waardoor de band maar al te graag zal teruggrijpen naar deze laatste worp en eveneens naar het tot op heden magnum opus, zijnde het uit 2016 daterende Division Of Blood. (AB)

 

Unearth – Prison Stage – 16u00:

Als fan van het eerste uur moet ik eerlijk durven toegeven dat metalcore de laatste jaren zowel een positieve als negatieve evolutie doorgemaakt heeft. Het negatieve houdt voornamelijk verband met het feit dat de cheesy, cleane zanglijnen vaak de aandacht van de essentie weten weg te trekken. metalcore is en blijft in de kern namelijk nog steeds een meer extremer metalgenre. Iets wat sommige bands wel eens durven vergeten. Het siert de organisatie dan ook dat zij er deze editie in geslaagd zijn om één van de grondleggers binnen het genre te strikken. Niemand minder dan de heren van Unearth hebben namelijk het genoegen om rond de klok van 16u00 de weide te trakteren op een portie onvervalste metalcore volgens de aloude receptuur: hard, opzwepend, snel en vooral bruut. Unearth draait ondertussen al ruim twintig jaar mee en is in die periode geen enkele keer betrapt op een valse nooit. Meer zelfs, de voorbije jaren is de band steeds sterker en sterker voor de dag gekomen, hetgeen er toe leidde dat de band in 2018 met het album Extinction(s) het wist te schoppen tot album van het jaar volgens ondergetekende. Iets om zeker mee in het achterhoofd te houden bij het opmaken van de planning, al zeg ik het zelf… (AB)

 

Stöner – La Morgue – 16u50:

Brant Bjork (Kyuss, Fu Manchu, Brant Bjork Band) en Nick Oliveri (Kyuss, Queens of the Stone Age, Mondo Generator), oprichtende leden van de stoner-rocklegende Kyuss en nu vergezeld door de oude Brant Bjork Band-drummer Ryan Gut, Samen op een podium van het Alcatraz festival. Stöners liefde voor zijn vroege inspiraties, bands als Blue Oyster Cult, Kiss, Ramones, Blue Cheer, Misfits, Black Flag, The Stooges, MC5 om er maar een paar te noemen, resulteren in grote, groovy zonovergoten riffs die laag en langzaam kunnen cruisen. Live is dit een band over het magnetisme tussen de spelers, de groove, de losse vibe, strait up badass rock and roll…. De mannen Stöner zijn meesters in hun vak. Deze jongens zitten al 30 jaar tot hun knieën in dit spul en hebben rock & roll door hun bloed en botten. Voor wie het genre genegen is kan dit al, zo vroeg in de namiddag, een eerste orgasme zijn… (CVP)

 

Cattle Decapitation – Swamp Stage – 16u50:

Naast het eerder reeds vermelde Lorna Shore geldt Cattle Decapitation eveneens als één van de meest extreme metalacts die op deze eerste festivaldag aan de spreekwoordelijke tafel mogen schuiven. De naam van deze band alleen al zal menig groene duif doen kokhalzen, al mogen we uiteraard niet vergeten dat deze heren zichzelf doorheen de jaren hebben weten te profileren als zijden zeer milieubewust. Of hoe een bandnaam als eens kan misleiden. Wat wel als een paal boven water staat, is het feit dat deze Amerikanen ongetwijfeld staan te popelen om de Swamp Stage met de grond gelijk te maken. Iets waar we niet aan moeten twijfelen, want Cattle Decapitation heeft zichzelf de voorbije jaren blijkbaar een glazen bol cadeau gedaan. Eind 2019 bracht de band namelijk nog het ijzersterke Death Atlas uit, met onder meer tracks als Bring Back The Plague, waarbij een wel zeer duister toekomstbeeld werd voorgehouden. U kent de geschiedenis: amper vier maanden later werd dat donkere toekomstbeeld jammer genoeg waarheid, waardoor de wereld goed anderhalf jaar volledig op slot ging om nog maar te zwijgen van de vele slachtoffers die het Coronavirus geëist heeft… (AB)

 

The Darkness – Prison Stage – 20u50:

Onder het motto, het niet allemaal serieus zijn, kan je even ontspannen met The Darkness. Opgericht in 2000 door de broers Justin en Dan Hawkins, kreeg The Darkness uitstekende recensies hun debuutalbum Permission To Land met de radiohit I Believe In A Thing Called Love. Ze begonnen perfect, maar het kassucces van de opvolger One Way Ticket to Hell… and Back (2005) bleef achter bij de verwachtingen en vanaf dat moment ging het bergafwaarts, met als hoogtepunt het vertrek van zanger Justin Hawkins en uiteindelijk de ondergang van de band. In 2011 hervormde de originele line-up en het jaar daarop wekte hun derde album Hot Cakes opnieuw de belangstelling van de fans. Het bleek de juiste zet voor het kwartet dat van op glamrock geïnspireerde hardrock hun handelsmerk heeft gemaakt. In 2015 kwam Rufus Tiger Taylor – zoon van Queen’s drummer Roger – bij de band. The Darkness vond hun tweede adem en vanaf Pinewood Smile (2017) zijn ze steeds sterker geworden. Op Easter Is Cancelled (2019) herleven The Darkness rock ‘n’ roll en brengen hun nieuwe single en titelnummer van het nieuwe album Motorheart een ode aan een toegewijde seksrobot. (CVP)

 

Venom Inc – Prison Stage – 22u35:

Venom Inc, het door ex-Venom boegbeelden Anthony Dolan en Jeffrey Dunn, opgerichte collectief bracht in 2017 met Avé een meer dan geslaagde debuutplaat uit, waarmee Venom Inc zich absoluut een eigen identiteit wist toe te eigenen. Later dit jaar zal de band haar tweede album, There’s Only Black presenteren. Het huidige festivalseizoen leent zich dan ook al optimaal voor een tournee waarbij al wat nieuw werk aan het grote publiek kan worden voorgesteld. Toch zal Venom Inc de komende maanden/weken voornamelijk de hort op gaan om een ode te brengen aan Venom zelf, waarbij de band een resem Venom-classics opnieuw live wil spelen. Een beslissing die we zeker kunnen toejuichen. Al hopen we stiekem toch ook wel dat de band aardig wat eigen materiaal aan de man zal brengen. Nu maar hopen dat Venom Inc een mooi evenwicht zal vinden, waarbij zowel de Venom fans als de Venom Inc fans ruimschoots aan hun trekken zullen komen. We hebben er alvast het volste vertrouwen in dat Venom Inc dit evenwicht perfect zal weten vinden. (AB)

 

Solstafir – Helldorado – 00u35:

Afsluiter van het nieuwe podium sinds dit jaar is de IJslandse band Solstafir. Vroeger maakte Solstafir Viking/black metal ter ere van zijn voorouders, maar in de loop der jaren heeft hij zijn horizon verbreed tot voorbij de kusten van de Atlantische Oceaan. Post-metal met een flinke dosis psychedelische rock is misschien een manier om hun nummers te omschrijven, die passen bij het uitgestrekte, desolate en winderige landschap dat ze thuis noemen. Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘atmosferische IJslandse rock ‘n’ roll’. Een omschrijving die perfect tot in muziek werd omgezet middels het ‘recentelijk’ verschenen Endless Twilight Of Codependent Love. Ongeacht de muzikale hoed die ze dragen, straalt Solstafir echt door zijn vermogen om pure emotie op te roepen, een belangrijke troef voor een band die zingt in een taal die slechts een minderheid van het publiek verstaat, terwijl ze tegelijkertijd gebruik maakt van een zodanige verscheidenheid aan stijlen dat elke poging om hun output in een hokje te stoppen onmiddellijk wordt gesmoord. (CVP)

 

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Upcoming concerten

maart

Geen concerten

april

Geen concerten

X