Wiegedood - There's Always Blood At The End Of The Road
Label: Century Media Records
95
Anomander

Het was ergens in april 2018 toen ik de volgende woorden schreef, hier op Amped-Up.be:

Hier hebben we dan, wat mij betreft, de toekomst van black metal. Teruggrijpen naar het verleden en de helden van weleer eer aandoen, terwijl je vernieuwt en innoveert in je eigen stijl om zo een sterke identiteit te ontwikkelen. Voor wie het nog niet duidelijk was: Wiegedood have arrived…

Mijn conclusie destijds van een review van De Doden Hebben het Goed III, dat beklonken werd met maar liefst een sublieme score van 100 punten.

Dan heb je het dus alleraardigst gedaan zou je zeggen. Zeker als de voorgangers in het drieluik ook al hoge ogen gooiden op onze redactie. Het vervelende is dan wel, dat je steeds weer deze standaard hoog moet weten te houden en voort moet borduren op het voorgaande succes. Hoe je dat aanpakt? Welnu, je gooit het roer eens, met een machtige zwieper, helemaal om en gaat je black metal uit een ander vaatje tappen. Wat mij betreft, mag die tap blijven lopen.

Aangezien je heden ten dage je nieuwe tracks niet meer op bühne los kunt laten op je niets vermoedende, onschuldige publiek, liet Wiegedood in de afgelopen maanden via social media hun nieuwe muzikale moordaanslag los op de mensheid. Zoiets als Jaweh die zijn sprinkhanenplaag over Egypte liet gaan, vernietigde tracks als Nuages, Now Will Always Be en FN SCAR 16 mijn leven in relatieve rust en gemoedelijkheid. Waarvoor dank! Ik was heus aan het inslapen, verdomde pandemie.

En als de overweldigende sonische aanval al niet genoeg was om de haren in de nek rechtovereind te krijgen, dan waren daar wel de videoclips die voorgaande tracks begeleiden. Als die je niet slecht deden slapen, dan zou ik toch eens een sensitiveitstraining gaan volgen bij het lokale geestelijke gezondheidszorg filiaal. En het is niet dat we niet van te voren gewaarschuwd werden:

WARNING:

This vdeo may potentially trigger seizures for people with

Photosensitive epilepsy. Viewer discretion is advised.

Niet dat dit ons nog maar in het minste voorbereid op de miljoenen kakkerlakken die zo meteen over je beeldscherm krioelen en je, gepaard met stroboscoop geweld dat we al sinds 90’s Thunderdome houseparty’s niet meer gekend hebben, de hersenpan lijken te penetreren. Onbehagelijk gevoel? Check! Voor wie nog dieper af wil zinken in het neerwaarts draaiende, kolkende water der waanzin kan dan vervolgens zich nog trakteren op de video van Nuages. Een prima introductie in de psychopathie. Nee, maak je geen zorgen, geen naakte mannenworst dit maal, dat scheelt dan weer een slok op de borrel.

Tracks als Noblesse Oblige Richesse Oblige en Until it’s Not zijn van die nummers die nu al tot mijn favoriete klassiekers behoren en dagelijks de revue passeren in mijn playlist. Alsof ze daar altijd waren en ook nooit zullen verdwijnen. Dat is maar weinig bands gelukt tot op nu. Het zegt mij, dat wat betreft het schrijven van nieuw, spannend materiaal, de door Church of Ra gevulde creatieve pijp nog bij lange na niet leeg is.

Waar de sound die de band op de eerste albums had, vooral ook deed denken aan waar vroeger de zwarte mosterd gehaald werd, denk aan iconen uit met name Noorwegen, lijkt deze stijl voor een groot deel losgelaten op There’s Always Blood… Er werd voorheen ook al een sterk eigen identiteit toegevoegd aan hetgeen reeds bestond, maar op deze nieuwe schijf wordt er, meer dan ooit, op los geëxperimenteerd met samples, ritmes en dissonantie. Daarmee verplaatsen we ons van Noorwegen naar Ijsland en Frankrijk en proef vleugen van grootse voorbeelden als: Misþyrming, Svartidauði en Deathspell Omega. Dat is geen misselijk rijtje om tussen te staan. Wat Wiegedood vooral doet, is je compleet van je sokken blazen met een eigen sound, die je door elkaar schudt tot je vullingen er los van je mond liggen.

Het is maar moeilijk van je af te schudden allemaal. Mag dat nu nét zijn wat dit allemaal zo gruwelijk geniaal maakt. There’s Always Blood… grijpt je met verwrongen klauwen bij je tere ziel en slaat zich vast met de scherpste nagels die black metal in lange tijd ontblootte. True, dit is geen plaatje die je tijdens het zondagse avond maal even opzet om tot rust te komen of ideaal luistervoer om ’s ochtends in de auto even bij wakker te worden op de autosnelweg (daar komen ongelukken van…). Wat dit wel is? De volgende stap in het avontuur dat Wiegedood heet. Blinddoek voor en stort je in de afgrond, wie weet wat er op de bodem wacht…

 

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Upcoming concerten

maart

Geen concerten

april

Geen concerten

X