Inhuman Architects - Paradoxus

Label: Vicious Instinct Records

Ashley Bickx

Het deathcoregenre is de laatste jaren aan een kleine revival bezig. Waar er een decennium geleden nog lacherig gedaan werd over deze subvertakking, is de perceptie de dag van vandaag toch stevig gewijzigd, hetgeen de populariteit van deathcore geen windeieren gelegd heeft. Ook het Portugese Inhuman Architects tracht al dan niet bewust een graantje van dit succes mee te pikken. Op 16 juli zijn deze heren namelijk toe aan hun officiële langspeeldebuut Paradoxus, dat zal verschijnen via Vicious Instinct Records. Ondanks de op zijn zachtst uitgedrukt opmerkelijk bandnaam, was onze nieuwsgierigheid – voor de zoveelste keer – nog maar eens gewekt…

Een niet te onderschatten aspect in het kader van de revival van het deathcoregenre zijn de science fiction invloeden die een schier eindeloze bron van inspiratie blijken te vormen. Aversions Crown en Rings Of Saturn zijn ongetwijfeld twee van de meest bekende namen binnen de sci-fi deathcore. Twee bands die ongetwijfeld een bron van inspiratie vormen voor Inhuman Architects, want de gelijkenissen zijn legio, zonder evenwel storend te zijn. Deze band afdoen als een schaamteloze kopie van voormelde bands is dan ook absoluut een brug te ver.

De sterkte van deze debuutplaat zit hem ongetwijfeld in de combinatie van deathcore, sci-fi elementen en hondsbrutale slam passages. Het verlagen van het bass gehalte, alvorens deze plaat te beluisteren, is dan ook geen overbodige luxe, want op ‘full force’ heeft het er alle schijn naar dat de speakers op springen staan. Slamliefhebbers zullen dan ook hun hartje kunnen ophalen aan deze plaat.

Gelukkig is het niet al ongecompliceerde brutaliteit dat de klok slaat. Inhuman Architects weet zich wel degelijk te profileren als een technische deathcoreband, hetgeen resulteert in enkele uitmuntende songs als Nephilim en het afsluitende Vortex. Twee songs die een perfecte mix vormen van brutaliteit, finesse en techniciteit, waarbij de band bovendien voldoende aandacht heeft voor de juiste sfeerschepping. Bij momenten voelt het aan alsof je daadwerkelijk ieder moment meegezorgen kunt worden in een eindeloos zwart gat.

Echter slagen deze Portugezen er niet in om eenzelfde niveau consistent aan te houden. Paradoxus bevat enkele sterke nummers, maar voor het overige weet deze plaat zich moeilijk te onderscheiden, waardoor het voor de luisteraar op geregelde tijdstippen aanvoelt als ‘meer van datzelfde’. Op vocaal gebied bevat deze plaat voldoende variatie, maar de eerlijkheid gebiedt mij te stellen dat de lage growls en grunsts van een hoger niveau zijn dan de schreeuwerige, ‘high pitched’ uithalen. Het paars getinte artwork zal tot slot geen schoonheidsprijzen in de wacht weten te slepen.

Ondanks bovenstaande punten van constructieve feedback is deze Paradoxus zeker geen verkeerde debuutplaat. Inhuman Architects weet duidelijk hoe een portie moderne deathcore moet klinken, waarbij de sci-fi aanpak deze heren als gegoten zit. De band weet op bepaalde momenten aardig indruk te maken. Al is het jammer dat deze sterke momenten niet talrijker aanwezig waren dat hetgeen nu het geval is. Dit toont echter wel aan dat, mits het nodige schaafwerk, Inhuman Architects zeker het potentieel heeft om door te groeien binnen het genre. Een plaat voor de extremere ontdekkingsreizigers onder ons.

Tracklist: