Om eerlijk te zijn gaat mijn kennis van de Portugese metalscene niet veel verder dan enerzijds Moonspell en anderzijds het reeds ter ziele gegane metalcoregezelschap More Than A Thousand. Wanneer mij ter ore kwam dat de Portugezen van Angriff volop bezig zijn met het bewerkstelligen van een comeback, was mijn interesse ook vrij snel gewekt. Zeker toen duidelijk werd dat deze heren garant staan voor een portie ouderwetse thrash metal. Sodomy In The Convent zag op 25 januari het levenslicht via het toch als eerder obscuur te bestempelen metallabel Firecum Records.

Angriff werd reeds opgericht eind jaren 90, maar verder dan twee albums begin jaren 2000 zijn deze Portugezen evenwel nooit geraakt. In 2010 kende het spreekwoordelijke vlammetje een korte opflakkering middels de ep Act Of Aggression, maar nadien verdween Angriff plotsklaps weer in alle anonimiteit. Nu, elf jaar na het laatste wapenfeit en bijna 25 jaar na het ontstaan van de band, verschijnt deze in onze contreien onbekende band opnieuw aan het front met een nagelnieuwe langspeler.

Sodomy in the Convent opent met een eerder traditionele instrumentale intro van ruim een minuut, waarna de eerste thrashgolven over de luisteraar heen walsen. Thrashgolven die vrij aardig de gehoorgang weten te penetreren: het tempo ligt over het algemeen hoog tot zeer hoog, waarbij voornamelijk het furieuze drumwerk tijdens nummers als Asmodeus en voornamelijk Profane aardig indruk weet te maken. Idem trouwens wat betreft de gitaarsolo’s die ieder nummer van een extra dosis peper en zout weten te voorzien. In deze optiek is het hoogst opmerkelijk dat Angriff slechts uit twee bandleden bestaat. Enerzijds hebben we Jose Rocha die de drums en de gitaar voor zijn rekening neemt. Anderzijds hebben we OJ Laranjo die zich dan weer de bass en de microfoon toegeëigend heeft.

Dit brengt mij meteen naadloos bij het grootste manco van deze Sodomy in the Convent, zijnde de vocalen. Ook al is de term ‘grootste manco’ in deze geheel subjectief, toch weten de vocalen op mij allerminst indruk te maken. Met name de vrij mechanische ondertoon zorgt voor een vrij eentonig stemgeluid dat na verloop jammer genoeg zelfs enige verveling weet op te wekken. Een jammere zaak, want op instrumentaal vlak staat deze Sodomy in the Convent garant voor een stevige dosis snedige thrash metal. Met het zeer donkeren, weinig contrasterende artwork zal Angriff eveneens weinig prijzen in de wacht weten te slepen.

Ondanks de vocale tegenvaller, weet deze plaat mij al bij al nog vrij aardig te bekoren. Met name de snedige thrash in combinatie met heldere, krachtige productie, heeft er voor gezorgd dat deze plaat al bij al nog met een vrij degelijke score terug mag reizen naar Portugal. Zoals reeds gezegd is naar mijn mening het vocale luik het grootste struikelblok, al is dit natuurlijk in grote mate een kwestie van persoonlijke smaak. De thrashers onder ons doen er dan ook absoluut geen kwaad mee om deze plaat uit te checken.

Tracklist:

1. The Bishop
2. No Saviour No Gods
3. Asmodeus
4. Acolytes Of Hardship
5. Sodomy In The Convent
6. Profane
7. Savage Deeds (The Quest of Ladislav Hojer)
8. The Baron Of Doom
9. T.A.C.
10. Farewell