Periphery: Live In London

Label: Century Media

Bart Van Gestel

2010. Ik krijg reclame van een relatief nieuwe band onder de neus. Het draagt de intrigerende naam Periphery. Mijn interesse is gewekt en ik ga naar de muziekhandel om het schijfje te scoren. Twaalf aartsmoeilijke, maar heerlijk retestrakke en vooral boeiende songs later ben ik fan. Periphery…love that shit!

We zijn nu tien jaar verder. In een jaar waar men ons plichtmatig grotendeels verstoken heeft gehouden van concerten en festivals blaast Periphery vijftien kaarjes uit op zijn verjaardagstaart. Deze taart bestaat uit een live-album, dik een jaar geleden opgenomen in het O2 Forum. Deze concertzaal bevindt zich in hartje Londen. Het optreden maakte deel uit van de Hail Stan: Europe 2019 toernee, waarbij ons land helaas werd overgeslagen. Een mooie geste van de band om de fans die niet bij een van deze concerten kon zijn een mooie beleving te bezorgen middels deze liveplaat.

Als fan van het eerste uur werd ik toch wat teleurgesteld wanneer ik merkte dat hun ijzersterke debuut volledig onaangeroerd blijft in hun setlist en dito album. Maar er zijn uiteraard genoeg verzachtende omstandigheden. Uiteraard stond het nieuwe werk Periphery IV: Hail Stan bij deze concertreeks in de kijker, niet vreemd dus dat de band vooral hieruit ging putten.

De band, met voorop vocalist Spencer Sotelo en muzikale alleskunner en stichtend lid Misha ‘Bulb’ Mansoor flankeren zich al enige tijd met Matt Halpem op drums, Mark Holcomb (ook gitaar) en Jake Bowen (gitaar, backing en verantwoordelijk voor al wat uit een computer, synthesizer of drummachine moet komen). Dit terzijde.

Het concert (en dus het album) start met een instrumentale intro welke we als laatste stukje van Crush terugvinden op de laatste plaat. Het werkt als prima contraststof vooraleer de Tsar Bomba genaamd Reptile mag inslaan op het publiek. Het publiek reageert overigens heerlijk uitzinnig tussen de songs. Het betreft dit keer – gelukkig – geen ingeknutseld geluidsfragment uit een databank. Ondanks dat primeren de verschillende intro’s in de mix. Dit zorgt er voor dat de liveplaat netjes klinkt, zonder versies van het live-gevoel.

De toernee diende als presenteerblad van Periphery’s nieuwe plaat Periphery IV: Hail Stan, maar de band laat ook proeven van ouder werk Periphery II: This Time It’s Personal, Periphery III: Select Difficulty en deel Alpha van dubbelaar Juggernaut.

Het live-album is een prima weergave van een Periphery-concert. Er werd niet gehusseld in de volgorde van de setlist. What you hear is what you get. Een prima aanwinst voor de fans van Periphery én voor ons allen, omdat we (hopelijk) nu eenmaal in de endgame zitten van een zoutloze periode op vlak van de livebeleving. Dus, zet u in een hoekje (bij voorkeur in foetushouding) met de hoofdtelefoon op, zet deze liveplaat op en laat u opbeuren door de strafste progressieve band van het moment.

Setlist: