Metalrockx

Mystic Prophecy is een Europese power/thrashmetalband, opgericht begin deze eeuw en in zijn rangen vinden we de jonge twintiger Gus G. (Firewind), indertijd onbekend maar aanbevolen door de vermaarde snarenplukker David T. Chastain. De griekse gitarist zou vijf jaren bij de band blijven en een heel interessant hoofdstuk schrijven, te starten met het debuut Vengeance dat in 2001 op de markt verscheen.

1454 – The Beginning is een gesproken intro, die je onwillekeurig associeert met de stem van Jon Schaffer. Het zal niet de enige keer zijn dat we bij de luisterbeurt aan Iced Earth denken. Sky’s Burning is vergelijkbaar met het agressievere werk uit de beginperiode van Firewind (Burning Earth); hierbij valt naast het strakke gitaarwerk het sterke opera-achtig geluid op van zanger Liapakis. Gus G. solo’s liggen hier verrassend in het verlengde van de arpeggio’s van Yngwie Malmsteen, iets wat hij later helemaal achter zich zou laten en zijn eigen stijl zou ontwikkelen.

Bij Damnation And Darkness horen we een keyboardintro en dit komt terug in het instrumentale tussenstuk, terwijl er geen keyboardspeler in de line-up te bekennen valt. Het instrument wordt louter gebruikt om een atmosferische sfeer te creëren. In The Mirror is een gedreven powerballade, een welgekomen rustpunt tussen al dit geweld. De zanger schittert hier door veelzijdigheid en klinkt warm in de lage regionen en begeesterend in de hogere registers. When Shadows Fall is eerder langdradig, door het gewail van de zanger; terwijl het epische Fallen Angel dan weer afsluit op een hoogtepunt.

Gus G. is hier de enige gitarist en zijn gitaarwerk omvat thrashriffs, gecombineerd met strakke melodieuze gitaarlijnen die tegelijkertijd agressief en pakkend zijn. Dit wordt versterkt door excellente refreinen die gemakkelijk blijven hangen. Donkere power metal, met een hoofdrol voor krachtige riffs en vingervlugge solo’s, waarbij invloeden te bespeuren vallen van zowel Iced Earths The Dark Saga, als Helloweens The Dark Ride.

De plaat werd hermixt, geremasterd door frontman R.D. Liapakis en dit resulteert in een heldere sound, een flinke upgrade tegenover het originele ruwe geluid. De plaat bevat als bonus twee livesongs afkomstig uit het vierde album Savage Souls, waarop spijtig genoeg geen Gus G. van de partij is, maar de toenmalig nieuwe gitarist Markus Pohl. Dit is ongetwijfeld een van de beste platen uit het oeuvre van Mystic Prophecy en men hoort duidelijk de stempel die de jonge Griekse gitaargod op deze band heeft gedrukt.

Tracklist: