Eind september verscheen Ressurection, het tweede album van een drieluik van de hand van ex-Queensrÿche-zanger Geoff Tate.  Na de split en heel wat gerechtelijke procedures, kon Geoff verder met zijn carrière en hij doet dat voorlopig onder de noemer Operation Mindcrime. Het hele gedoe rond wat er allemaal misgelopen is nog even oprakelen gaan we niet doen want voor Geoff is nu het Operation Mindcrime Project het belangrijkste. We spreken de man wanneer hij tijdens het Oktoberfest neergestreken is in München voor zijn promotoer waar hij het journalistieke gilde tekst en uitleg geeft bij Ressurection.

Aanvankelijk was het de bedoeling om de drie albums uit te brengen met een tussenperiode van zes maanden, maar ondertussen zijn we toch al een dik jaar na de release van The Key?

Dat is nooit echt de opzet geweest hoor. Dat dit de wereld rondging was gewoon een antwoord op een vraag van een journalist toen hij mij vroeg hoe ik die drie platen zou uitbrengen indien ik het zelf zou kunnen beslissen. Zo’n scenario zat wel in mijn hoofd maar ik wist wel zeker dat zoiets niet mogelijk zou zijn. De platenfirma zou dat idee ook niet zien zitten, wees daar maar zeker van.

Resurrection begint wel heel speciaal. De luisteraar krijgt eerst twee instrumentaaltjes (Resurrection en When All Falls Away) gevolgd door twee vrij korte stukjes (A Moment In Time en Through The Noize). Wel een rare manier om een nieuw album mee te openen?

De drie albums die ik met Operation Mindcrime uitbreng vormen samen één geheel. Vandaar ook dat het begin van dit nieuwe album misschien wel raar kan klinken. Mensen die The Key niet gehoord hebben, zullen misschien wel raar opkijken en niet helemaal kunnen volgen maar het begin van Resurrection is gewoon het vervolg op waar The Key eindigt. Ideaal had geweest dat die albums tezamen waren verschenen maar dat is, zeker in deze tijd, niet meer mogelijk voor een label als Frontiers.

Je gebruikt ook heel wat orkestrale instrumenten in je songs. Vooral het gebruik van blazers valt enorm op.

Ik heb altijd al orkestrale instrumenten gebruikt sinds het eerste Queensrÿche-album. Ik ben opgegroeid met progressieve metal uit de jaren zeventig. Yes, Pink Floyd en dergelijke waren toen mijn helden. Ook zij gebruikten ook veel rockvreemde instrumenten. Met Operation Mindcrime ga ik ook muzikaal meer terug naar mijn roots. Daarom dat het nu misschien meer opvalt dan vroeger.

Je gebruikt ook heel wat samples die aan het geheel een futuristisch kantje geven?

Wat, samples? Neen hoor, maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik gebruik zowat alles wat mogelijk is om geluiden te creëren. Voor mij is het gebruik van samples echt uit den boze. Het is natuurlijk niet makkelijk om uit te leggen maar neem bijvoorbeeld zo’n machine waarmee ze in de garage de banden van je auto halen. Zo’n pneumatisch machinegeluid is perfect om in mijn muziek te integreren. Zo zoek ik allerlei geluiden uit het dagelijkse leven en voeg die toe aan mijn songs.

Binnenkort ga je op tour door Europa. Het wordt alvast iets heel speciaal want je hebt gekozen voor een akoestische toer.

Ja, ik wil de intieme toer op met die optredens. Ik ga nummers spelen uit al mijn albums aangevuld met enkele nieuwe nummers. De mensen kennen het nieuwe werk nog niet zo goed, dus is dat voor hen minder interessant. En ik weet ook wel dat de fans vooral songs willen horen uit de Queensrÿche-periode en je moet het publiek altijd geven wat ze graag hebben. Niet dat het simpel is om zo’n setlist samen te stellen want de ene wil die bepaalde song horen en een ander wil dan weer iets anders zeker horen. Je doet altijd mensen een plezier maar je moet jammer genoeg ook mensen teleurstellen omdat hun favoriete song niet gespeeld wordt.

Ik sprak onlangs met de zanger van Tesla en die vertelde me dat door Europa toeren niet simpel is voor Amerikaanse bands. Vooral financieel dan, tenzij je een megaband bent. Je staat nu zelf ook in de schoenen van de kleinere band, hoe kijk jij daar tegen aan?

Dat klopt. Financieel is het zeker een uitdaging. Toeren is verschrikkelijk duur. Je moet je band overbrengen, soms ook heel wat materiaal en je moet ook nog rondreizen door het continent om van de ene zaal naar de andere te gaan. Alles moet goed gepland worden en je moet extra veel publiciteit maken. Het is ook een andere manier van toeren als tijdens de hoogdagen van Queensrÿche maar ik doe het met even veel plezier. Ik heb zowat overal gespeeld; op straathoeken, in rokerige bars en café’s, achterafzaaltje tot in grote stadions. Het maakt me niet echt uit. Zo lang ik maar muziek kan spelen ben ik tevreden.

Is er veel verschil tussen het schrijfproces van de songs voor Operation Mindcrime en de songs voor Queensrÿche in het verleden.

Algemeen gezien zit daar weinig verschil op. Ik sta op, ga naar de studio en schrijf nummers. Tussendoor ga je op tour en dat is het. Het grote verschil nu zijn de mensen waarmee ik muziek maak. Ik ben niet beperkt tot een bepaald aantal personen om mee te musiceren. Ik kan nu samenwerken met mensen met een diverse muzikale achtergrond. Ik ben ook steeds benieuwd hoe die mensen mijn muziek interpreteren.

Waarschijnlijk staan ze ook rijen dik om met jou samen te werken maar heb je zelf iemand uit de muziekwereld waarmee je graag eens een keer mee zou willen werken?

Te veel om op te noemen. Ik heb de voorbije maanden samengewerkt met David Ellefson van Megadeth. Dat was fantastisch. Ook de samenwerking met Tim ‘Ripper’ Owens en Blaze Bayley waren voor mij uniek. Daarnaast krijg ik ook geregeld verzoeken van mensen die iets willen doen met mij en indien het interessant is, werk ik daar graag aan mee. De voorbije twee en een half jaar ben ik echter met dit project aan de gang geweest en was er nauwelijks ruimte om daar iets naast te doen. Mensen die met een interessant idee afkwamen heb ik dan ook gezegd dat ik interesse had, maar dat het momenteel niet mogelijk was. Dus voor hen is het kiezen, wachten op mij of gewoon iemand anders zoeken.

Heb je al plannen voor na de trilogie?

O ja! Ik ben al volop bezig met iets nieuws. Als alles volgens plan loopt, zal je ergens in 2018 wel te weten komen wat het precies geworden is. Ik weet ook nog niet of ik na de release van deel drie onder deze naam verder ga. Dat is voorlopig nog koffiedik kijken.

Nog een laatste woordje voor de lezers?

Dank u voor naar mijn muziek te luisteren en ik hoop jullie te zien tijdens de tour.

Wie Geoff live wil zien kan terecht op in De Boerderij te Zoetermeer (17 december), Dynamo te Eindhoven (18 december) of Parkstad Limburg Theater te Heerlen (4 januari). Jammer genoeg geen passage door België. Volgende keer beter zullen we maar zeggen.