Rotthier Peter

StOp sToP! is een trio onder leiding van zanger/bassist Jacob A.M. die geboren werd in het Spaanse Barcelona. De band opereert vanuit het Verenigd Koninkrijk en wie deze twee verbindt, komt uit bij de titel van dit derde album van StOp sToP!. Samen met de eveneens in Spanje geboren gitarist Vega en de Bulgaarse drummer Danny Stix trakteren ze ons hier op een dozijn stuks lekker ouderwetse glammy hardrock zoals die ook doorklonk op de albums die in de jaren tachtig uitgebracht werden.

Jacob is een vocalist die een lekker rauw kantje in zijn stem heeft zitten, wat het soort heavy rock dat de heren maken perfect tot zijn recht doet komen. In hun muziek hoor je duidelijk verwantschap met grote helden als Kiss, Twisted Sister, Mötley Crue of Skid Row. Om het niveau van die bands echter te halen zal StOp sTop! Toch nog een serieus tandje moeten bijsteken in de toekomst. De songs klinken lekker en de op de eighties afgestemde productie mag dan wel allerlei herinneringen oproepen voor de oude garde, de jonge meute die de frisse hedendaagse producties kent van Steel Panther, gaat dit misschien net iets te ver gezocht vinden.

Dat het drietal het vooral moet hebben van hun live-optredens wordt duidelijk in de ballad Little Fighter waar zanger Jacob toch vreemde dingen doet en iets te veel schreeuwt. Zijn strotgeluid is zeker niet geschikt voor het tragere werk, hoewel de song op zichzelf muzikaal wel tot het betere trage werk behoort.

StOp sToP! is geen wereldband en zal dat waarschijnlijk ook nooit worden. Hoewel ze zorgen voor voldoende afwisseling in de songs, ontbreekt net dat tikkeltje extra dat een band nodig heeft om het grote publiek te bereiken. De nummers van deze hard rockende drievuldigheid mogen dan onderling wel afwisselend zijn, de indruk blijft dat je dit al eerder en beter gehoord hebt en dat is natuurlijk nefast voor een band om er echt uit te gaan springen.

Mr. A.M. is ook niet bepaald een vocale grootheid en waar anderen dat kunnen verbergen, lukt dat bij Jacob niet altijd. Toch blijft de muziek van StOp sToP! leuk om te aanhoren. Op een rock ‘n’ roll song als Out The Fire Into The Pan, kan je absoluut niet stilzitten en wil je absoluut gaan swingen.

Een ander euvel waar de band last van heeft, is de afwisseling tussen sterke en zwakke songs. Na het sterke Out The Fire Into The Pan, volgt het zwakke en daarmee te lang durende Walk n’ Stalk. Op Spanish Fly gaat de bassist dan weer iets te veel schreeuwen en de song op zich heeft ook niet veel om het lijf. Titelsong Barceloningham en Johnny Ten-Men zijn dan weer nummers waar duidelijk harder aan gewerkt is en die er daardoor meer uitspringen.

We kunnen dan ook besluiten dat Barceloningham een leuke plaat is voor de echte liefhebbers van het genre maar StOp sToP! gaat hier echt geen potten mee breken.

Tracklist: