Michael Denner en Hank Shermann vormden samen de gitaartandem bij het legendarische Mercyful Fate. Voor Masters Of Evil hebben ze opnieuw de snaren in elkaar geslagen om de mensheid te trakteren op een flinke portie lekkere duistere heavy metal met doomy inslag waarbij de gitaar geregeld een hoofdrol mag spelen, zonder daarbij te overdrijven.

Masters of Evil is na de ep Satan’s Tomb het eerste volwaardige album dat de gitaartandem op de markt brengt. Om dit huzarenstukje tot een goed eind te brengen, gebruiken ze weer de diensten van drummer en Mercyful-collega Snowy Shaw, bassist Marc Grabowski (Corruption, Demonica) en zanger Sean Peck (Cage, Death Dealer).

Dit vijftal zorgt voor een consistent album dat je muzikaal moet gaan zoeken bij de roots van het gitaarduo. Mercyful Fate en King Diamond zijn nooit ver weg en de vocalen van Peck duwen je in dezelfde richting, hoewel zijn vocaal spectrum vrij ruim is. In The Wolf Feeds At Night klinkt hij bijwijlen als een bloednuchtere Ozzy. Wie zijn originele band Cage kent, weet dat Peck vocaal heel wat in zijn mars heeft. Als je hem moet omschrijven op dit album dan klinkt hij als een kruising tussen Ozzy, King Diamond (de gilletjes), Rob Halford (Judas Priest), Messiah Marcolin (Candlemass) en Geoff Tate (ex-Queensrÿche). Die hele mix krijg je zowaar te horen in de titelsong.

We kunnen besluiten dat Masters Of Evil een meer dan degelijke plaat is geworden die vooral liefhebbers van eighties metal en de in dit artikel genoemde bands zullen plezieren. Echte uitschieters zijn er niet terug te vinden op deze schijf, maar daar staat dan tegenover dat je Denner/Shermann ook niet kan betrappen op enkele inzinkingen. Alle songs halen hetzelfde niveau en zorgen voor een drie kwartier metalen vertier. Aanrader.