Jurgen Callens

Dat het muziekwereldje soms vreemd in mekaar steekt, wordt nog maar eens bewezen met dit debuutalbum van het Noordfranse Irradiance. Hoewel het overduidelijk is dat dit een groep is die bulkt van het talent, zowel op gebied van songwriting als speltechnisch, werd Dissidence op 19 december toch in eigen beheer uitgebracht. Of konden de platenbonzen misschien geen echt labeltje kleven op dit femalefronted veelzijdig gelaagde project?

Irradiance is een nog relatief nieuwe band, aangezien die pas opgericht werd begin 2014. Toch bewijst de band met deze plaat al een hele weg afgelegd te hebben. Het kan dan ook niet anders, of deze bandleden zijn allemaal geschoolde muzikanten die van vele markten thuis zijn. Vernieuwing is een duidelijk motto van de hele band. De muziek beperkt zich dan ook niet uitsluitend tot het spelen van de femalefronted metal zoals we die intussen al duizendvoudig gehoord hebben. De basis wortelt wel duidelijk in het genre natuurlijk, maar er worden zoveel meer elementen aan toegevoegd. Er wordt vertrokken van een metalbasis, maar die wordt verder gelaagd met retro-futuristische dingen, flarden jazz (!), tribal-invloeden en ook stukjes klassiek en blues. Vreemde combinatie, hoor ik jullie denken? Soms is het dat ook wel, en krijg ik wel eens de stuipen bij het aanhoren van de irritante keyboardlijntjes in een song als Theorists of the Void, maar meestal is het globaal wel een combinatie waarbij de mayonaise wel heel goed pakt. Een interessant bandje dus. Er zijn nog wel bands die bijvoorbeeld violen integreren in hun sound, maar bij deze Fransen lijkt het wel of dit gewoon een evidentie is. En ook al ben ik niet altijd blij met de keyboarddingen die ik hoor, het is gewoon een essentieel onderdeel van het geheel. Het muzikale peil is dus van een hoog niveau en alle songs lijken wel te kloppen. En hoe meer je naar dit album luistert, hoe meer de puzzelstukjes ook op hun plaats lijken te vallen. Vocaal kan ik hier misschien wel over twisten, maar dit ligt misschien moeilijk in het femalefrontedgenre. Ik vind de vocalen van zangeres Audrey soms wat aan de storend hoge kant, maar anderen zullen die dan wel weer top vinden.

In elke song hoor je wel iets anders voorbij komen, en dit houdt het boeltje natuurlijk interessant en spannend tot het eind. Sommige songs zullen je echt verbazen en je zal je soms afvragen of de songs echt wel door een metalband gepend werden. Maar het is op het eind toch wel onder onze favoriete noemer te categoriseren natuurlijk. Luister bijvoorbeeld maar eens naar songs als All My Days en Forget-me-Nots en je zal wel snappen wat ik bedoel.

Het kan dan ook niet anders of Irradiance zal vroeg of laat wel eens bij een relevant label belanden, want wij zijn er zeker van dat voor dit soort muziek wel degelijk een markt moet zijn. We gaan dit dan hoedanook blijven volgen.

Tracklist:

  1. Children’s Game
  2. The Soldier and the Child
  3. Theorists of the Void
  4. Another Day to Rebuild
  5. Until the last One
  6. All my Days
  7. Fotget-Me-Nots
  8. Her Cold Decision
  9. Wandering in Autumn
  10. Vain Bravery

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Upcoming concerten

maart

Geen concerten

april

Geen concerten

X